மனமே மனமே நீ யாரோ? உள்ளதை உண்மையைச் சொல்வாயோ? பகுதி - 1

வாயினானாற் பாடி மனத்தினாற் சிந்திப்பதும் ஒரு எல்லை வரை தான்!
உண்மையைக் காண மனம் எனும் தடையைக் கடந்து போக வேண்டும்.
இதை ஸ்ரீ அரவிந்தரின் வார்த்தைகளில் பார்ப்போமா?

"I would ask one simple question of those who would make the intellectual mind the standard and judge of spiritual experience.

Is the Divine something less than mind or is it something greater? Is mental consciousness with its groping enquiry, endless argument, unquenchable doubt, stiff and unplastic logic something superior or even equal to the Divine Consciousness or is it something inferior in its action and status?

If it is greater, then there is no reason to seek after the Divine.
If it is equal, then spiritual experience is quite superfluous.
But if it is inferior, how can it challenge, judge, make the Divine stand as an accused or a witness before its tribunal, summon it to appear as a candidate for admission before a Board of Examiners or pin it like an insect under its examining microscope?

Can the vital animal hold up as infallible the standard of its vital instincts, associations and impulses, and judge, interpret and fathom by it the mind of man?

It cannot, because man's mind is a greater power working in a wider, more complex way which the animal vital consciousness cannot follow. Is it so difficult to see, similarly, that the Divine Consciousness must be something infinitely wider, more complex than the human mind, filled with greater powers and lights, moving in a way which mere mind cannot judge, interpret or fathom by the standard of its fallible reason and limited half-knowledge?

The simple fact is there that Spirit and Mind are not the same thing and that it is the spiritual consciousness into which the yogin has to enter (in all this I am not in the least speaking of the supermind), if he wants to be in permanent contact or union with the Divine.

It is not then a freak of the Divine or a tyranny to insist on the mind recognising its limitations, quieting itself, giving up its demands, and opening and surrendering to a greater Light than it can find on its own obscurer level.

This doesn't mean that mind has no place at all in the spiritual life; but it means that it cannot be even the main instrument, much less the authority, to whose judgment all must submit itself, including the Divine.

Mind must learn from the greater consciousness it is approaching and not impose its own standards on it; it has to receive illumination, open to a higher Truth, admit a greater power that doesn't work according to mental canons, surrender itself and allow its half-light half-darkness to be flooded from above till where it was blind it can see, where it was deaf it can hear, where it was insensible it can feel, and where it was baffled, uncertain, questioning, disappointed it can have joy, fulfilment, certitude and peace.

This is the position on which yoga stands, a position based upon constant experience since men began to seek after the Divine."

Sri Aurobindo
Col. Works [SABCL Vol.22 pp170-171

மனம் என்ன செய்ய வேண்டும், அதன் எல்லைகள் என்ன என்பதை ஸ்ரீ அரவிந்தர் வாக்கினில் பார்த்தோம் அல்லவா! மனம், நமக்குச் செய்கிற பெரிய உதவி, அங்கே இங்கே தாவாமல், அமைதியாக இருப்பது தான். இங்கேயிருந்து வெகு தொலைவிற்கு அப்பால் தாவுகிற வலிமை மனத்திற்கு உண்டு தான். என்றாலும், அது, தன்னைவிடப் பெரியதான இறை ஒளிக்குக் கட்டுப்பட்டே ஆக வேண்டும். தன்னுடைய விருப்பங்களை விட்டு விட்டு, இறை ஒளிக்காகத் திறக்க வேண்டும், சரணடைய வேண்டும்.

இல்லாவிட்டால், மனம் ஒருபோதும் தன்னுடைய சிறுமையை, நிலையற்ற தன்மையை, உண்மையை உணரவொட்டாது.

போய பிழையும் புகுதருவான் நின்றனவும் தீயினில் தூசாகும்" என்கிற ஆண்டாள் பாசுரத்திற்கு பெரியவர்கள் நிறைய விளக்கம் சொல்லி வைத்துப் போயிருக்கிறார்கள்.
முன்னவர்கள் சொல்லிப்போன உரைகளுடன், ஸ்ரீ அரவிந்த அன்னை இப்படிச் சொல்வதையும் சேர்த்துப் பார்ப்போம்:

"Do not give too much importance to the little incidents of life.The importance of these incidents lies in the extent to which they have served you to make a progress.

And once the progress has been made, the consequences of past errors, if there are any, disappear through the intervention of the divine Grace."

அன்னை சொல்வதை சரியாகப் புரிந்துகொண்டோமென்றால், மனம் என்பதன் உபயோகம் ஒரு எல்லை வரைதான் என்பதும், இறைவனது பெரும் கருணையை, அது நம்மோடு செயல்படுவதைப் புரிந்து கொள்ள, Change of Consciousness இதுதான் மிக மிக முக்கியமானது என்றாகிறது.

வேண்டத்தக்கது அறிவோய் நீ! வேண்டுவ முழுதும் தருவோய் நீ!
என அவனையே இறைஞ்சி வணங்குவோம்.

-