இது சோனியாவுக்கு வந்த சோதனை மட்டும் தானா?

 
இது சோனியாவுக்கு வந்த சோதனை மட்டும் தானா?

சென்றபதிவில் திரு அப்பாதுரை இந்த ஜனாதிபதி பதவியே அவசியம் தானா என்ற கேள்வியை எழுப்பியிருந்தார்!இன்னும் கொஞ்சம் கேள்விகள் வருமென்று எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்!

இன்னும் மூன்றே மாதங்களில் பிரதிபா பாடீல் ஜனாதிபதி மாளிகையை விட்டுக் காலி செய்து, வேறு ஒருவர் அங்கே தேர்ந்தெடுக்கப் பட்டவராக குடியேற இருக்கிறார் என்பது வெறும் செய்தி. ஆனால் அந்த வெறும் செய்திக்குப் பின்னால் என்னென்ன உள்ளடி வேலைகளைக் காங்கிரஸ் கட்சி செய்ய ஆரம்பித்திருக்கிறது என்பது கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இப்போதுதான் வெளிப்பட ஆரம்பித்திருக்கிறது.

ஐந்து வருடங்களுக்கு முன்னால்,தான் போடும் தாளத்துக்குத் தலையாட்டுகிற ஒரு பொம்மையை ஜனாதிபதியாக்கிக்  காங்கிரஸ் தன்னுடைய காரியத்தை சாதித்துக் கொண்ட மாதிரி இப்போதும் செய்ய முடியுமா என்பதே கேள்விக்குறியாகி இருக்கிறது. தவிர, சென்ற தருணத்தில் இருந்தது போல  ஐமு கூட்டணிகுழப்பம் வெர்ஷன் இரண்டில் அங்கம் வகிக்கும் கூட்டணிக் கட்சிகளுடனான உறவும் இப்போது சுமுகமாக இல்லை.

காங்கிரசின் பலவீனமான நிலையை நன்றாகவே தெரிந்து வைத்திருக்கும் கூட்டணிக்கட்சிகளும், எதிர்க்கட்சிகளும் 2014 தேர்தல்களை மனதில் வைத்துக் கொண்டு பலகுரல் நிகழ்ச்சியை நடத்த ஆரம்பித்திருக்கின்றன. முதலில் பொது வேட்பாளர் என்ற ரீதியில் தான் பேச்சுக்கள் அதிகார பூர்வமற்ற முறையில் நடந்தன. துணை ஜனாதிபதி பதவிக்கு பிஜேபி வேட்பாளரை ஆதரிப்பது, பொது வேட்பாளரை பிஜேபியும் ஆதரிப்பது என்று ஆரம்பித்து இன்றைக்குக் காங்கிரஸ்  நிறுத்தும் எந்த வேட்பாளரையும் ஆதரிப்பது இல்லை என்று பிஜேபி உறுதியாக அறிவித்திருப்பதில் முடிந்திருக்கிறது.

சென்ற முறையை விட,பிஜேபி இப்போது உட்கட்சி விவகாரங்களில் பெருத்த சரிவை சந்தித்துக் கொண்டிருந்தாலும்,காங்கிரசை அதன் கொம்பைப் பிடித்து ஆட்டிப் பார்த்துவிடுவது என்ற உறுதியோடு களம் இறங்குகிறது.அதிமுக உட்பட சில மாநிலக்கட்சிகள் கொஞ்சம் வலிமையோடு காங்கிரசைப் பயமுறுத்திக் கொண்டிருக்கின்றன. முலாயம் சிங் யாதவ், அப்துல் கலாமைப் பொது வேட்பாளராக அறிவிக்க விரும்புகிறார் என்ற செய்தி வந்தவுடனேயே, பிஜேபி சாமர்த்தியமாக, அப்படி அப்துல் கலாமை எதிர்க்கட்சிகள் முன்னிறுத்தினால் அதை ஆதரிப்போமென்று அறிவித்துவிட்டு, கூடவே துணை ஜனாதிபதி பதவிக்குத் தங்கள் கட்சி பரிந்துரைக்கும் ஒருவருக்கு அவர்களிடம் ஆதரவு கோருவோம் என்றும் அறிவித்திருப்பது இந்த முறை ஜனாதிபதி தேர்தலில் போட்டி இருக்கும் என்ற நிலையை மெல்ல மெல்ல உருவாக்கி வருகிறது.
 
முலாயம் சிங் யாதவ், காங்கிரசோடு வெளிப்படையாக மோதுவதைத் தவிர்த்து வந்தாலும், அவருடைய கவனமும் அடுத்து வரும் நாடாளுமன்றத்  தேர்தல்களின் மீதே இருக்கிறது.மாயாவதி தற்காப்புக்காகக் காங்கிரசை அண்டியே நிற்க வேண்டும் என்ற காங்கிரஸ் கணக்கு முந்திப்பலித்தது போல இப்போதும் பலிக்குமா என்பது சந்தேகம்! மம்தா பானெர்ஜி காங்கிரசுக்குத் தூக்கமில்லாத பலநாட்களைக் கொடுக்கும் தலைவலியாக இருந்தாலும், அவரைப் பல வகையிலும் குளிர வைத்து, ஆதரவைப்பெற்று விடமுடியும் என்ற நம்பிக்கையோடு காங்கிரஸ் இருக்கிறது.

கனிமொழி விவகாரத்தில் கொஞ்சம் இளக்கம் காட்டினாலே போதும், திமுக ஆதரவு தானாகக் கிடைத்து விடும் என்பது காங்கிரஸ் காரர்களுக்குத் தெரியாதா என்ன! கருணாநிதியும் துணைவி, கனிமொழி சகிதமாக துணைவி வீட்டில் வைத்து அந்தோணியை சந்தித்தது அவரை மாதிரி ஒரு சீனியர் அரசியல்வாதி எதை எதிர்பார்ப்பார் என்பது அவ்வளவு பெரிய ரகசியமா! டெசோ புசோ என்று குழிதோண்டிப்புதைத்த பினத்தைத் தோண்டி எடுத்து ஒப்பாரி வைப்பது போல ஈழத்தமிழர் பிரச்சினையைக் கையில் எடுத்தது பின்னால் தான் என்றாலும் பெங்களூருவில் மகள் செல்வி வீட்டில் வைத்து பிஜேபி தலைவர்களுடன் பேச்சு வார்த்தை நடத்தியது காங்கிரஸ்காரர்களுக்குத் தெரியாதா என்ன! அந்தோணி வந்து சந்திப்பதற்கு முன்னாலேயே அமலாக்கத்துறை தூக்கத்தில் இருந்து விழித்துக் கொண்டு கனிமொழிக்கு சம்மன் அனுப்பியது கூட இந்தத் தேர்தலில் திமுகவை வேறெந்தப் பக்கமும் சாயவிடாமல் இருப்பதற்காகத் தானே!

இடதுசாரிகளின் ஆதரவை எளிதாக பிஜேபி பூச்சாண்டி காட்டியே பெற்று விடலாம் என்று காங்கிரஸ் நம்புகிறது.இடதுசாரிகளைக் குளிர வைக்கிற மாதிரி, இப்போது துணை ஜனாதிபதியாக இருப்பவரையே நிறுத்தலாமென்ற யோசனையைக் கருணாநிதி கூட ஆதரித்திருக்கிறார். 

ஆனால், அவரை நிறுத்தினால் இடது சாரிகள் ஆதரவு கிடைக்கலாம், மம்தா ஆதரவு கிடைக்காது!இந்திய அரசியலில் இடதுசாரிகள் ஆக்க பூர்வமான பங்களிப்பு என்பது எமெர்ஜென்சி  தருணங்கள் தவிர  பிறகு அவ்வளவாக இல்லை என்ற கசப்பான உண்மையை வருத்தத்தோடு ஒப்புக்கொண்டாக வேண்டியிருக்கிறது. தோழர்களை வாரான் வாரான் பூச்சாண்டி பிஜேபி வடிவிலே என்று கேலியாக சொன்னால் கூடப் போதும், தடம் புரண்டு காங்கிரசைக் கண்ணை மூடிக் கொண்டு ஆதரித்து விடுகிற அளவுக்குத்தான்  அவர்களுடைய அரசியல் விவேகம் இருக்கிறது.

ஆனால், இப்போது நடக்கவிருக்கும் ஜனாதிபதி தேர்தலை விட, யார் யார் போட்டியிடப் போகிறார்கள், யார் யார் எதற்காக அவர்களை ஆதரிக்கிறார்கள், அல்லது எதிர்க்கிறார்கள் என்பதே மிக சுவாரசியமான ஆட்டமாக, இந்திய அரசியல் எந்த அளவுக்குச் சீரழிந்து கிடக்கிறது என்பதைக் காட்டுவதாக இருக்கிறது.

தேசீயக்கட்சியான காங்கிரஸ், மாநிலங்களின் உணர்வை மதிக்கத் தவறியது என்பதாலேயே மாநிலக் கட்சிகள் கடந்த ஐம்பது வருடங்களில் காங்கிரசை மாநில அளவில் தோற்கடித்து முன்னுக்கு வந்தன. அப்படி முன்னுக்கு வந்த மாநிலக்கட்சிகள், தேசீயக் கண்ணோட்டத்தோடு வளர்ந்தனவா, ஒரு பொதுவான செயல்திட்டத்தோடு காங்கிரசுக்கு மாற்றாகத் தங்களுக்குள் ஒருங்கிணைப்பை உண்டாக்கிக் கொண்டனவா என்ற கேள்வியை எழுப்பிப் பாருங்கள்! மாநிலக்கட்சிகள் தேசீய அளவில் ஒரு பெரிய மாற்றாக வளரவே இல்லை என்பதும், கழுதை தேய்ந்து கட்டெறும்பாகிப்போன காங்கிரஸ் அந்த ஒரு காரணத்தினாலேயே இன்னமும் தேசீய அளவில் பெரிய பிஸ்தா மாதிரித் தன்னை முன்னிறுத்திக் கொள்ள முடிகிறது என்பதும் புரியும்.

கட்டெறும்பாகிப்போன காங்கிரசை எல்லாவகையிலும் தோற்கடிப்பது ஒரு ஆரம்பம் மட்டுமே!குறுகின கண்ணோட்டங்களோடு செயல்படும் மாநிலக் கட்சிகளை நிராகரிப்பதும்  இப்போது தேவைப்படுகிற நிவாரணம்.

ஜனாதிபதி தேர்தலில் காங்கிரசும், இதர அரசியல் கட்சிகளும் செய்கிற கூத்துக்கள், இது சோனியாவுக்கு வந்த சோதனை என்று மட்டும் ஒரே வரியில் முடித்து விட முடியாது! இந்த தேசத்தின் அரசியல் எந்த அளவுக்கு சீரழிந்திருக்கிறது, இதை சரி செய்வதற்கு எவ்வளவு ஜெயப்பிரகாஷ் நாராயணன்கள், அண்ணா ஹசாரேக்கள் வந்து பிரயாசைப்பட வேண்டியிருக்கும் என்பதை யோசிக்கும் போதே தலை சுற்றுகிறது