இந்த முறை கொஞ்சம் அதிகமான, அழுத்தமான பாடத்தைக் கற்றுக் கொண்டேன் என்றுதான் சொல்லவேண்டும்.இந்த அனுபவத்தைக் கொஞ்சம் கசப்பாக இருந்தாலும், எனக்குக் கற்றுக் கொடுத்த ஸ்ரீரங்கம் வி மோகனரங்கனுக்கு, தனிப்பட என்னுடைய நன்றியை சொல்லியாக வேண்டும்! தவிர இதுமாதிரியான கசப்பு எனக்குப் புதியதும் அல்ல!
மனிதன் சமூகப் பிராணிதான்! ஒரு குழுமத்தில் என்னை அவர் விமரிசித்த மாதிரி சாதுப் பிராணி அல்ல!ஒருவருக்கொருவர் பழகி கருத்தோடு கருத்து என்று முட்டி மோதி அல்லது தோளில் கை போட்டுக் கொண்டு கதை சொல்லி எப்படியோ, ஒரு குழுவாக, சிறு சமூகங்களாக, விரிந்த சமுதாயமாக பரிணமிப்பதாக சமுதாய வரலாறு சொல்கிறது.அப்படிச் சொல்லப்பட்டாலும் கூட, கொஞ்சம் உன்னிப்பாகக் கவனித்தால் அன்றும் சரி, இன்றும் சரி, இரண்டு விதமான போக்குகள் எதிர்மறையாக இயங்கிக் கொண்டிருப்பதைப் பார்க்க முடியும். தனிநபரின் கருத்து வெர்சஸ் பொதுக் கருத்து அல்லது பொதுவெளியில் ஒன்றித் தனிநபர் (காணாமலேயே) கரைந்து போவதாக இன்றைக்கும் பார்க்க முடியும்.
சேத் கோடின் தன்னுடைய பதிவில் இப்படி சுருக்கமாக சொல்கிறார்! வெளிப்படுதல் (emerging), ஒன்றுதல் அல்லது கரைந்து போதல் (merging) என்று இரண்டு விதமான தன்மைகளைத் தொட்டு,அதன் முடிவாகத் தன்னுடைய கருத்தைக் கடைசி வரியில் வைக்கிறார்.
என்னுடைய இன்றைய அனுபவங்களோடு, ஒத்துப் போகிற இந்தப் பதிவைத் திரும்பத் திரும்ப வாசித்துக் கொண்டிருந்ததில், சில அடிப் படை உண்மைகளைப் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது. சேத் கோடின் சொல்வது இது:
Emerging is when you use a platform to come into your own. Merging is when you sacrifice who you are to become part of something else.
Merging is what the system wants from you. To give up your dreams and your identity to further the goals of the system. Managers push for employees to merge into the organization.
Emerging is what a platform and support and leadership allow you to do. Emerging is what we need from you.
விவாதங்கள், குழுமங்கள்,கருத்துப் பரிமாற்றம் இவைகளில் எல்லாம் தன்னுடைய சிந்தனைப்போக்கை வளர்த்துக் கொண்டு வெளிப்படுவது ஒருவிதம்! இதில் தன்னை சமரசம் செய்து கொள்ளவேண்டிய அவசியம் இல்லை. வீணான போலித்தனங்கள் இல்லை.தன்னுடைய அடையாளத்தை இழக்க வேண்டிய அவசியம் ஒருபோதும் இருப்பதில்லை.
ஒருமித்தல் என்று சொல்லப்படுவது நேர் எதிர் ரகம்! இதில் நீங்கள் யார் என்ற சுயத்தை, எதிலோ ஒருமிப்பதற்காக, நீங்கள் இழக்க வேண்டி வரும்! அப்படி உங்கள் சுயத்தை இழந்தால் மட்டுமே நீங்கள் ஒருமிப்பீர்கள், ஏற்றுக் கொள்ளப்படுவீர்கள்!
நிறுவனங்களாகட்டும், உங்களைச் சுற்றியுள்ள சமூகமாகட்டும், நீங்கள் அதனுடன் ஒருமிப்பதையே எதிர்பார்க்கின்றன.
உங்களுடைய கனவுகள்,தனித்த அடையாளம், சிந்தனை,இப்படி எல்லாவற்றையும் உதறிவிட்டு, அந்த நிறுவனம், சமூகம் அல்லது ஒரு குழுவின் எதிர்பார்ப்புக்களோடு ஒன்றுவதையே நிர்பந்தம் செய்கின்றன. ஒரு நிறுவனத்தை எடுத்துக் கொண்டால், யாரோ ஒரு கண்காணி அல்லது மேலாளர் அதைத்தான் செய்து கொண்டிருக்கிறார்.
சமுதாயம் அல்லது குழுமங்களை எடுத்துக் கொண்டால், அங்கேயும் யாரோ ஒரு தலைவர் அல்லது தல இதைத்தான் செய்து கொண்டு இருக்கிறார். இதன் விளைவு, ஒருவித ஜடத் தன்மைக்கு இட்டுச் செல்வதாகவே, சுயசிந்தனை அற்றதாகவே ஆகிவிடுவது தான் மிகப்பெரிய பரிதாபம்!
வெளிப்படுதல் என்பது, களங்களில் கிடைக்கும் அனுபவங்களைப் பயன்படுத்திக் கொண்டு முன்னேற வேண்டும் என்று ஒரு நல்ல தலைமை உங்களிடமிருந்து விரும்புவது! எதிர்பார்ப்பதும் அதையே!
ஒரு விதை பூமிக்குள் விழுந்து, கிடைக்கும் ஈரம், வெப்பம் இதைப் பயன்படுத்திக் கொண்டு, பூமியைக் கீறி முளைத்து எழுவதையே இயற்கை ஆதரிக்கிறது!
எதற்காகவும் சுயத்தை இழந்து ஏதோ ஒரு கும்பல், குழுமத்துடன் ஒன்றிக்கரைந்து ஜடமாக ஆவதற்காக நாம் படைக்கப்படவில்லை!!
சொன்னது சரிதானா? கொஞ்சம் சொல்லுங்களேன்!
