அரைச்ச மாவ அரைப்போமா துவச்ச துணியத் துவைப்போமா?

அரைச்ச மாவ அரைப்போமா
துவச்ச துணியத் துவைப்போமா?

இப்படி அரைத்த மாவையே திரும்பத் திரும்ப அரைப்பதில், தமிழ் பேசும் நல் உலகத்திற்கு ஈடு இணையே கிடையாது! நீங்களே ஒவ்வொரு விஷயத்தையும் அதன் ஆதி என்ன மறுபடி இப்போது எந்த வடிவத்தில் வந்திருக்கிறது என்பதைக் கொஞ்சம் கவனித்துத்தான் பாருங்களேன்!

ஒரு இருபத்தைந்து, முப்பது வருடங்களுக்கு முன்னால், தமிழனுக்குப் பொழுதுபோக்கக் குறிப்பிட்ட சில விஷயங்கள் தான் இருந்தன. முதலிடம், சிலோன் வானொலி, அதில் அப்பப்பா, அம்மம்மா, சித்தப்பா, பெத்தப்பா, முத்தப்பா என்று ஒருமுன்னூறு பேர்களை மூச்சு விடாமல் வாசித்து விட்டு, இவர்கள் விரும்பிக் கேட்ட பாடல என்று ஒரு திரைப்படப் பாடல் ஒலிபரப்பாகும். இட்லி மாவையே, தோசை, ஊத்தப்பம் என்று விதவிதமாகச் சுடுவது போல, காதல் பாட்டுக்கள், காதலில் தோல்விப்பாட்டுக்கள், தத்துவப் பாட்டுக்கள் என்று வித விதமாக லேபில் வைத்து, அரைத்த மாவையே அரைப்பதற்கு, சிலோன் வானொலி தான் இன்றைக்கும் முன்னோடி என்றால் நம்ப முடிகிறதா? அதுதான் உண்மை!

அப்புறமாகப் பட்டிமன்றங்கள்!

சிலோன் வானொலி போல சாமர்த்தியமாக லேபில் வைக்கத் தெரியாத, எப்போது பார்த்தாலும் ஒரே மாதிரி கற்பில் சிறந்தவள் கண்ணகியா-மாதவியா, வாலியை மறைந்திருந்து கொன்ற ராமன் குற்றவாளியா-இல்லையா, இப்படித் தமிழ் இலக்கியங்களில் இருந்தே சில சம்பவங்களை மையமாக வைத்து நடக்கும் பட்டி மன்றங்கள். நடுவர் யார் என்பதை வைத்துத் தான் கூட்டம் கூடுவது, குறைவது எல்லாம்!

கண்ணகி, மாதவி கற்பைப் பற்றிப் பேசிப் பேசி ஒருகட்டத்தில் அலுத்துப்போன மாதிரித் தெரிந்த போது, குன்றக்குடி அடிகளார் தான், இன்னும் எத்தனை நாட்கள் தான் கண்ணகி, மாதவியைப் பற்றியே பேசிக் கொண்டிருப்பது, ஜனங்களுக்குப் பயன்படுகிறமாதிரி, ஜனங்களுடைய பிரச்சினைகளைத் தொட்டுப் பேசும் இடமாகப் பட்டிமன்றங்கள் மாற வேண்டும் என்று முதன் முதலாகச் சொன்னார். இருபத்தைந்து ஆண்டுகளுக்கு முன்னால், அல்லது அதற்கு ஒன்றிரண்டு வருடங்களுக்கு முன்னால் கூட இருக்கும், மதுரை வடக்கு மாசி வீதி-மேலமாசி வீசி சந்திப்பில் நேரு ஆலால சுந்தர விநாயகர் கோவில் முன்னால் நடந்த ஒரு பட்டி மன்றத்தில், தனது நடுவர் தீர்ப்பைச் சொல்கிற தருணத்தில் சொன்னது, இன்றைக்கும் நினைவில் இருக்கிறது.

சமுதாயப் பிரச்சினைகளைத் தொட்டுப் பேசும் தலைப்புக்களில் பட்டிமன்றங்கள் நடந்தது கொஞ்ச காலமே. மறுபடி, பட்டி மன்றம் என்பது வெறும் வெட்டி மன்றமே என்றாகிப் போனதையும் பார்க்க நேர்ந்தது. இன்றைக்கு நடக்கும் சில பட்டிமன்றங்களைக் கேட்கும் போது சாரு-ஜெமோ சண்டையே கொஞ்சம் தேவலை என்று கூடத் தோன்றும்! அடுத்த பட்டி மன்றத்தில் தொடர்ந்து பேச வாய்ப்புக் கிடைக்க வேண்டும் என்பதற்காக, திரைப்படக் கவிஞர் வாலி ரேஞ்சுக்கு, நடுவரை ஐஸ் வைத்து, காக்காய் பிடிக்கும் கூத்துக்களையும் காணும் போது, நாந்தேன் ஒசத்தி எனப் பீற்றிக் கொள்ளும் சாரு-ஜெமோ கூடத் தேவலை என்று தோன்றுவதில் வியப்பில்லை.

இப்ப எதுக்கு இவ்வளவு நீளமான பீடிகைன்னுதானே கேக்கறீங்க?

இருக்கு!

நம்ம வால்ஸ், அதாங்க வால்பையன் அருண் திடீர்னு நேயர் விருப்பத்தை நிறைவேற்றுகிற சாக்கில் ஒரு சர வெடியக் கொளுத்திப் போட்டுட்டு, சனி ஞாயிறு லீவுன்னு எஸ்'சாகிட்டாருங்க! சரவெடிய, ஆரம்பிக்கிறார் பாருங்க!

"பலர் நண்பர்கள் சாட்டில் கேட்டு கொண்டே தான் இருந்தார்கள், உங்கள் ஸ்டைல் பதிவுகளை கொஞ்சநாளாக காணோமே என்று, என்ன செய்ய சரியான நேர்கோட்டில் விவாதிக்க சரியான ஆட்கள் கிடைத்தால் தானே எந்த கேள்விக்கும் எதாவது பதில் கிடைக்கும், கடந்த மூன்று மாதகாலமாக தமிழ் வலையுலகில் புதிதாக வந்திருக்கும் நண்பர்களை நான் கவனித்து கொண்டு தான் இருக்கிறேன்!, சிறந்த வாத திறமை உள்ளவர்களாகவும், சிறந்த வாசிப்பனுபவம் உள்ளவர்களாகவும் இருக்கிறார்கள், சரியோ, தவறோ அவர்களது திறமையை வெளிகாட்ட ஒரு களம் தேவைபடுகிறது, அது என் வலையாகத்தான் இருக்கட்டுமே!"

ஆன்மீகபயணத்தின் எதிர்வினை!

இணையத்துலேயே ஒரு பட்டி மன்றம்! நடுவரெல்லாம் கிடையாது!

வழக்கம் போலவே ஒரு சீரியசான சப்ஜெக்டை மேம்போக்காகவே சொல்லிக் கொண்டே போவதில், ஏற்கெனெவே முடிவெடுத்து விட்டு அதற்கிசைய எழுதுவதில் உள்ள குறைகள் வெளிப்படையாகவே தெரிகின்றன.

"மனிதன் குழுக்கலாக இருந்த பொழுது குழுதலைவனின் உடலை பத்திரமாக புதைத்தனர், வயதானவனே குழுத்தலைவன், மற்ற விலங்குகளிடமிருந்தும், இயற்கை சீற்றங்களிலுருந்தும் தப்பித்தால் மட்டுமே வயதாகியும் வாழமுடியும், அவனது அனுபவத்தை பெற அவனை மக்கள் தலைவனாக ஏற்றுகொண்டனர், நாகரீக காலத்தில் வளர்ந்த கலைவடிவம், சிற்பம், ஓவியம் என தனது வளர்ச்சியை பெருக்கி கொண்டது, சமகாலத்தில் இருந்தது போல் அப்போதைய தலைவர்களுக்கும் சிலை செய்தார்கள், கூடவே அவர் பயன்படுத்திய பொருள், செல்லபிராணிகளுடன் சமாதி செய்தார்கள். அங்கேயிருந்த மனிதர்கள் கொஞ்சம் வரலாற்றின் மேல் அக்கறை கொண்டதால் அதன் சுவடுகளை விட்டு சென்றார்கள்!"
இவர் இங்கே குறிப்பிடுகிற இனத்தலைவன்/தலைவி உடலைப் புதைக்கும்போது, பயன்படுத்திய பொருட்கள், செல்லப் பிராணிகள் மட்டுமல்ல, செவகர்களையுமே உயிரோடு புதைக்கும் வழக்கம் எகிப்தில் மட்டுமே காண முடிகிற ஒரு பழக்கம். உலக நாகரீகங்களில், பெரும்பாலானவைகளில் இந்த மாதிரி மனிதர்களையும் உயிரோடு புதைக்கிற பழக்கம் இருந்ததில்லை.

ஒருவிஷயத்தை, முழுமையாகப் புரிந்துகொள்ளாமலேயே, பொதுமைப் படுத்திவிடுவதில் ஏற்படுகிற ஒரு விதமான "ஆர்வக் கோளாறு" இது!

இந்தியாவின் வரலாறு என எதை சொல்வது, எங்கிருந்து ஆரம்பிப்பது!.
இந்திய வரலாற்றை அறிந்துகொள்வதற்கு, ஏராளமான புத்தகங்கள், ஆராய்ச்சிக் கட்டுரைகள், இருக்கின்றன. அதில் என்ன சொல்லியிருக்கிறது என்பதே தெரியாமல் அப்படியே நிராகரிப்பது, எப்படிச் சரியாக இருக்கும்?
'யுவாங் சுவாங்......பயணகுறிப்புகளில் கோட்டைவாயிலை நெருப்பு கக்கும் ட்ராகன் காத்து கொண்டிருக்கும் என எழுதியுள்ளார், அதை நம்பும் மக்களுக்கு கடவுள் என்னும் மாயையை விளக்குவது எனக்கு நானே முட்டாளாக்கி கொள்வதற்கு சமம்," "வரலாறு என்பதே புனைவால் புனையப்பட்ட புனைவு" "கடவுளை நேரில் பார்த்தகாக சொல்வர்கள் ஒன்று போதையில் இருக்கிறார்கள் அல்லது மனச்சிதைவு நோயில் ஆட்பட்டவர்களாக இருப்பார்கள், சந்தேகமிருந்தால் மனநல மருத்துவர்களை கேட்டுப்பாருங்கள்"

என்ன வேண்டுமானாலும், எப்படி வேண்டுமானாலும் எழுதலாம் என்ற அளவிலேயே, நிறைய விவாதங்கள் திசை திரும்பி, என்ன பேச ஆரம்பித்தோமோ அதற்கு சம்பந்தமில்லாத ட்ராக்கில் போய் விடுவதையே, மறுபடி இந்தப் பதிவும் நிரூபித்திருக்கிறது என்பதைத் தவிர ஆன்மீகப் பயணத்திற்கு உருப்படியான எதிர்வினையைக் காண முடியவில்லை! ஆதரவான வினையும் கூட இல்லை!

கடவுளை மறுப்பவர்களும், இல்லையென்று நிரூபிக்கப் பாடுபடுபவர்களுமே கூட ஏதோ ஒரு போதையில், மனப்பிறழ்வு நோய் உள்ளவர்களாக, அது வலிப்பு நோய் மட்டுமல்ல, வக்கிர மனம், எதிலும் தீயதையே பார்க்கிற குணம்,இப்படி ஏராளமான கோளாறுகள் உள்ளவர்களாகத் தான் இருக்கிறார்கள். இதற்கு மன நல மருத்துவர்கள் சொல்வதையெல்லாம் கூட அப்புறமாகக் கேட்டுக் கொள்ளலாம். அவர்கள் பேசுகிறவிதம், உபயோகிக்கும் வார்த்தைகள், தெரிந்தே திரித்துப் பேசுவது இப்படி ஏராளமான குணநலன்களைக் கவனித்தாலே தெரியுமே!

இப்படிச் சொல்வது விதண்டாவாதமாகத் தெரியலாம். இல்லையென்று நிரூபித்துக் காட்டுங்களேன், பார்க்கலாம்! எதையுமே பொதுமைப் படுத்துவதில், மேம்போக்காகப் பேசுவதில், எந்த ஒரு விஷயத்தையுமே, இப்படியும் பார்க்கலாம், அப்படியும் பார்க்கலாம்!

முதலில் நம்மைப் பார்ப்போம்! கடவுளை நம்புகிறவன் நம்பிவிட்டுப் போகட்டுமே! உங்களுக்கு நம்பிக்கை இல்லையென்றால், அதுவும் அப்படியே இருந்து விட்டுப் போகட்டுமே!

டிஸ்கி: ஒன்றைத் தெளிவாக, உரக்கவும் கூவிக்க விரும்புகிறேன்!

இந்தப் பதிவு, வால்பையன் திரு. அருணை விமரிசிப்பதற்காகப் போடப்பட்ட எதிர் வினை அல்ல. உண்மையில், நான் வால்பையனுடைய ரசிகன்! விறுவிறுவென்று அவர் இடுகிற பின்னூட்டச் சர வெடி எனக்கு மிகவும் பிடிக்கும்!

நாத்திகம் பேசுபவரும், ஆத்திகம் பேசுவோரும் ஒரே தவறைத் தான் வெவ்வேறு வழிகளில் செய்துகொண்டிருப்பதைத் தான், சொல்கிற கருத்துக்களில் இருக்கும் ஒட்டையைச் சுட்டிக் காட்டத் தான் இதை எழுத விரும்பினேன். சில விஷயங்களைத் தங்களுடைய அனுபவங்கள் அடிப்படையிலேயே கண்டுகொள்ள முடியும். பொதுமைப் படுத்தவோ, ஆவணப்படுத்தவோ முடியாது.

என்னுடைய வாழ்க்கை அனுபவங்களே என்னுடைய நம்பிக்கைகளைத் தீர்மானிக்கின்றன, விவாதங்களில், பிரசார இயக்கங்களில் அல்ல!