வெள்ளிக்கிழமைக் கேள்விகள்! தெரிந்தே தவறு செய்கிறவர்களுக்கு இது கூடவா புரியாது.....?

சில நாட்களுக்கு முன் ஒரு இளைஞன்  இந்தப்பக்கங்களில் அடிக்கடி தினமணி தலையங்கம் அல்லது பத்திரிகைகளில் வரும் செய்திகளுக்கு அதிகம் இடம் கொடுத்து, அப்புறம் நீங்கள் ஒரிஜினலாக எழுதுவது என்ன என்ற சந்தேகத்தை எழுப்பினான்.அந்த இளைஞன் கேட்டது ஒருவிதம்! வேறொரு தளம் அல்லது ஊடகத்தில் வெளியான வேறு செய்திக்கு அதிக இடம்கொடுக்காமல், பதிவு முழுவதும் என்னுடைய வார்த்தைகளில் இருக்க வேண்டும் என்ற உட்கிடக்கை அப்படி வெளிப் பட்டது. ஆனால் இங்கே ஒரு பதிவில், பின்னூட்டம் எழுதிய ஒருவர் வெறும் கட் அண்ட் பேஸ்ட் பதிவர் தானா நீ என்ற கேள்வியைக்  கண்டனமாக எழுப்பியிருந்தார்!அவருக்கு, அவர் சார்ந்த அரசியல் கட்சியை விமரிசனம் செய்து எழுதிவருவது பிடிக்கவில்லை என்பது தான் முக்கியமானதாக இருந்தது.

எதிரெதிரான பார்வையில் இருந்தாலும் இரண்டிலும் வருவது ஒரே கேள்வி தான்! இதர ஊடகங்களில் வெளியாகிற செய்திகளை எடுத்துக் கொண்டு, அவை சொல்ல வருவது என்ன என்ற விமரிசனத்தை முன்வைக்கும் போது சொல்லப்பட்டதை அப்படியே எடுத்தாளவேண்டிய அவசியம் பல சமயங்களில் ஏற்படுவதுண்டு. உதாரணமாக, ஜூனியர் விகடனில், இரா சரவணன் என்பவர், கனிமொழி மீது அனுதாபத்தை ஏற்படுத்துகிற மாதிரியான செய்திக் கற்பனைகளை எழுதிக் கொண்டிருந்தது, ஒரு உள்நோக்கத்தோடு செய்யப்படுபவை என்ற விமரிசனத்தை முன் வைப்பதற்காகவே அப்படியே எடுத்தாளவேண்டிய அவசியம் இருந்தது. என்ன சொல்லப்பட்டது என்று சொன்னால் தானே, அது எந்த அளவுக்கு சரியானது அல்லது கொஞ்சம் திரித்து சொல்லப்பட்டது என்பதையும் சொல்ல முடியும்?

அதே சமயம், சில நாளிதழ்களின் தலையங்கங்கள் அல்லது அதில் வெளியாகிற செய்திக் கட்டுரைகள்,மிக அருமையாக, நாட்டு நடப்பை எடுத்துச் சொல்பவையாக,இன்னும் அதிகமானவர்களிடம் கொண்டு சேர்க்கப்பட வேண்டியவையாக இருப்பதுமுண்டு. அந்த வகையில், தினமணி நாளிதழில் வெளியாகிற தலையங்கங்கள், செய்திக் கட்டுரைகள் சிலவற்றை இந்தப்பக்கங்களில் அப்படியே எடுத்தாளப்பட்டிருக்கின்றன.தொடர் சிந்தனையாக எழுந்த, தேவையான குறிப்புக்களுடன் இங்கே வெளியாகி இருக்கின்றன. இப்போதும் கூட, சிந்தனையைத்தூண்டுகிற இன்றைய தினமணி தலையங்கம்!

இதுகூடவா புரியவில்லை..........?

இன்றைய தினமணி தலையங்கத்தின் தலைப்பு இது! இது கூடவா புரியவில்லை என்றிருந்தாலும், நம்முடைய அரசியல்வாதிகள் தெரிந்தே தான் பல தவறுகளைத்  தொடர்ந்து  செய்துகொண்டிருக்கிறார்கள் என்று உறுதியாக நம்ப இடம் இருக்கிறது.  இவர்கள் எடுக்கும் முடிவு ஒவ்வொன்றிலும் சுயநலன் சார்ந்து இருக்கிறதே தவிர தேசத்தின் நலன் பற்றிய அக்கறையோ கவலையோ சிறிதளவும் இருந்ததில்லை.தனக்கு எவ்வளவு கிடைக்கும் என்பது மட்டுமே பிரதானமாகக் கருதுபவர்களிடமிருந்து வேறென்ன எதிர்பார்க்க முடியும்?

தினமணி தலையங்கம்: இதுகூடவா புரியவில்லை....?

லோக்பால் மசோதா, சில்லறை வர்த்தகத்தில் அன்னிய நேரடி முதலீடு ரூபாய் மதிப்புக் குறைவு போன்ற பிரச்னைகள் வெறும் அரசியல் பிரச்னையாக மட்டுமே பார்க்கப்படுகின்றன. ஆனால், இவை ஒவ்வொன்றுமே நம் நாட்டின் பொருளாதார வளர்ச்சியை வேகமாகப் பின்னுக்கு இழுக்கும் தன்மையன என்பதை யாரும் உணர்வதாகத் தெரியவில்லை. 

லோக்பால் மசோதா என்பது உயர் இடத்து ஊழலைக் குறி வைத்து எழுப்பப் பட்டாலும் அங்கிங்கெனாதபடி எங்கும் பரவிவிட்ட ஊழலைக் களைந்தால் தான் மக்களுக்கு அரசின் திட்டங்களுடைய பலன் ஓரளவுக்காவது கிடைக்கும் என்பதால் இதன் முக்கியத்துவத்தைக் குறைத்து மதிப்பிட முடியாது.

அடுத்ததாக, சில்லறை வர்த்தகத்தில் அன்னிய முதலீடு வேண்டும் என்கிற அரசின் பிடிவாதத்தை எடுத்துக் கொள்வோம். இந்தியாவில் பொது விநியோக திட்டத்தை முறையாகவும் வலுவாகவும் கொண்டுவரத் தவறிவிட்டு இதையெல்லாம் வால்மார்ட் போன்ற வெளிநாட்டு நிறுவனங்களால்தான் முடியும், அவர்களால்தான் விவசாயிகளுக்கும் அதிக விலை கொடுத்து, நுகர்வோர்களுக்கும் குறைந்த விலையில் பொருள்களை விற்க முடியும் என்பது நம்முடைய கையாலாகாத் தனத்தைப் பட்டவர்த்தனமாக ஒப்புக்கொள்வதாகும்.

ஆரம்பத்தில் விவசாயிகளுக்கு அதிக விலை கொடுத்து ஒரு மாயத் தோற்றத்தை ஏற்படுத்தும் இந்தப் பன்னாட்டுச் சில்லறை வர்த்தக நிறுவனங்கள் இந்தியாவின் சில்லறை வர்த்தகத்தின் முதுகெலும்பை முறித்துப் போட்டபிறகு தங்களது சுய ரூபத்தைக் காட்டத் தொடங்கும் என்பதில் சந்தேகமே வேண்டாம்.அதைவிட பரிகாசத்துக்கு உரியது, அவர்களால் ஒரு கோடிப் பேருக்கு வேலைவாய்ப்பை ஏற்படுத்த முடியும் என்பது.  

53 நகரங்களில் சில்லறை வர்த்தகத்தில் ஈடுபட்டு ஒரு கோடிப் பேருக்கு வேலை வாய்ப்பை உருவாக்கும் சக்தியும் திறமையும் அவர்களுக்கு இருந்தால், அமெரிக்காவிலும் ஐரோப்பாவிலும் வேலையில்லாத் திண்டாட்டமும் தொழில்துறை மந்தமும் ஏன் இன்னமும் நீடிக்க வேண்டும்? அங்கேதான் பல வால்மார்ட்டுகள் இருக்கின்றனவே?

தொழில்துறை உற்பத்தி முதல் முறையாக இந்த ஆண்டு மைனஸ் 5.1% ஆக அக்டோபரில் பதிவாகியிருக்கிறது. நாட்டின் ஒட்டுமொத்தப் பொருளாதார வளர்ச்சி வீதம் 2011-12-ல் 7% ஆகத்தான் இருக்கும். 2013-14-ல் தான் 8% என்ற அளவை எட்டும் என்று "ஃபிட்ச்' என்ற தர நிறுவனம் கணித்திருக்கிறது. இது ரிசர்வ் வங்கியும் மத்திய திட்டக் கமிஷனும் மத்திய நிதித்துறையும் கணித்ததைவிட மிகவும் குறைவு என்பது மட்டுமல்ல, உண்மையும்கூட. 

சர்வதேச அளவில் காணப்படும் பொருளாதார மந்த நிலை மட்டும் அல்லாமல் கடன்கள் மீது வங்கிகள் வசூலிக்கும் வட்டியை மார்ச் 2010 முதல் ரிசர்வ் வங்கி ஒவ்வொரு காலாண்டிலும் இடைவிடாமல் உயர்த்திக் கொண்டே வருவதும் இதற்கு ஒரு முக்கிய காரணம் என்பதை யாராலும் மறுக்க முடியாது. கடைசியாக, அமெரிக்க டாலருக்கு நிகரான இந்திய ரூபாயின் மதிப்பு சரிந்து கொண்டே வருகிறது. திங்கள்கிழமை ஒரு டாலருக்கு நிகரான மதிப்பு ரூ.52.84 ஆக இருந்தது செவ்வாய்க்கிழமை ரூ.53.23 ஆக மேலும் சரிந்து விட்டது. 

இது 2012 பிப்ரவரி வரை நிச்சயம் தொடரும் என்றே பேசிக்ஸ் பாரெக்ஸ் என்ற அமைப்பின் இயக்குநர் கே.என். தே தெரிவிக்கிறார்.டாலருக்கு நிகராக ரூபாயின் மதிப்புக் குறைந்ததற்கு இரண்டு முக்கிய காரணங்கள் இருக்கின்றன. 

வெளிநாட்டு நிறுவனங்கள் வாங்கியிருந்த கடன் பத்திரங்களின் காலம் முடிவடைந்து வருவதால் அவற்றுக்கு டாலர்களாகத் திருப்பித் தர வேண்டி இருக்கிறது. அடுத்ததாக, வெளிநாட்டு நிதி நிறுவனங்கள் இந்தியச் சந்தையில் முதலீடு செய்த தொகையைத் திரும்பப் பெற்று தாய் நாடுகளுக்கு அதிக அளவில் அனுப்பி வருகின்றன.குளிர்காலம் நெருங்குவதால் சர்வதேசச் சந்தையில் கச்சா பெட்ரோலிய எண்ணெயை இந்தியா அதிகம் வாங்க நேர்கிறது. இதற்காக அதிகம் அன்னியச் செலாவணி தேவைப் படுகிறது. இந்தக் காரணங்களால் டாலருக்குத் தேவை மிகுந்து இந்திய ரூபாயின் மதிப்பு குறைகிறது என்று தெரிகிறது. 

எல்லாவற்றையும்விட இந்தியாவிலிருந்து ஏற்றுமதி செய்யப்படும் பண்டங்களின் மதிப்பைவிட இறக்குமதி செய்யும் பண்டங்களின் மதிப்பு மிகவும் அதிகமாக இருக்கிறது. இந்த வகையில் வெளிவர்த்தகப் பற்றாக்குறை கடந்த நவம்பரில் 19.5 பில்லியன் டாலர் என்ற அளவை எட்டிவிட்டது. இவையெல்லாம் நம்முடைய பொருளாதாரம் நல்ல நிலையில் இல்லை என்பதைச் சுட்டிக்காட்டும் அறிகுறிகள்.இன்னமும் இவற்றையெல்லாம் பூசி மெழுகாமல் உரிய நடவடிக்கைகளை மத்திய அரசு எடுக்க வேண்டும். 

 

சமதர்மக் கொள்கைகள் வெறும் சித்தாந்த கோஷங்கள் அல்ல; இந்தியா போன்ற 30% அதிகமான மக்கள் வறுமைக் கோட்டுக்குக் கீழே வாழும் ஏழை நாடுகளில் கிடைப்பவற்றை அனைவருக்கும் பகிர்ந்து கொடுத்து வறுமையிலிருந்து மீள சுயச்சார்பைப் பெறுவதே சரியான வழிமுறையாக இருக்கும்.இதையெல்லாம் ஐக்கிய முற்போக்கு கூட்டணி அரசு கவனிக்கிறதா, கவலை கொள்கிறதா என்று தெரியவில்லை. 

பெட்ரோலியப் பொருள்களின் விலையை நிர்ணயிக்கும் அதிகாரத்தை அரசுத்துறை பெட்ரோலிய நிறுவனங்களிடம் வழங்கியதைப்போல, நாட்டின் பொருளாதார நெருக்கடிகள் குறித்து கவலைப்படும் பொறுப்பையும் யாரிடமாவது ஒப்படைத்துவிட்டதோ என்று சந்தேகிக்கத் தோன்றுகிறது. 

வீட்டுக்கு வீடு வாசல்படி என்பதைப்போல, நாட்டுக்கு நாடு அதனதன் பிரச்னைகள் இருக்கின்றன. ஒரு நாட்டுக்குப் பொருத்தமான தீர்வு இன்னொரு நாட்டுக்கும் பொருந்தும் என்று எதிர்பார்ப்பது தவறு. 

நமது பிரச்னையைத் தீர்க்க, டோக்கியோவையும், வாஷிங்டனையும், மாஸ்கோவையும், லண்டனையும் எதிர்பார்க்காமல் கட்சி மன மாச்சரியங்களை மறந்து கைகோக்க வேண்டிய நேரம் இது. இதுகூட ஏன் நமது தலைவர்களுக்குப் புரியவில்லை?

தினமணி தலையங்கம் எழுப்புகிற கேள்விகளைக் கொஞ்சம் நீங்களும் உரத்த குரலில் கேளுங்களேன்!

தொடர்புடைய இன்னொரு பதிவு இங்கே தெஹெல்கா இதழில் வெளிவந்த செய்தியை வழக்கறிஞர் திரு சுந்தரராஜன் தமிழில் மொழிபெயர்த்து வெளியிட்டிருக்கிறார். அவருக்கு நன்றியுடன்.