மனித்தப் பிறவியும் வேண்டுவதே இந்த மாநிலத்தே!

www.searchforlight.org வலைத்தளத்தில் இன்றைய சிந்தனைக்கு என்கிற தலைப்பில் ஸ்ரீ அரவிந்தர் அருளமுதமான சாவித்ரியில் இருந்து இந்த வரிகளை படித்துக் கொண்டிருந்தேன்.

இந்த நான்கே வரிகளில் பரிணாம வளர்ச்சியை ஸ்ரீ அரவிந்தர் சுருங்கக் கூறி விளங்க வைத்திருப்பதை, திரு மாதவ் பண்டிட் போல வெகு சிலரால் தான் நம்மைப் போன்றவர்களுக்கு, மிக எளிமையான வார்த்தைகளிலேயே புரிய வைக்க முடியும். நீண்ட நாட்களுக்கு முன்னால் ஸ்ரீ அரவிந்த ஆசிரமத்திற்குச் சென்றிருந்த போது வாங்கிய புத்தகம் Commentaries on The Mother's Ministry. இரண்டு பகுதிகளாக வெளியான இந்த புத்தகத்தை. இப்போது மறுபடி படித்துக் கொண்டிருக்கையில் திரு மாதவ் பண்டிட் அவர்களுடைய எழுத்தாளுமை என்னைக் கொள்ளை கொண்டது.

இந்தத் தருணத்தில் அவருக்கு வழிகாட்டியாகவும், ஸ்ரீ அரவிந்த அன்னையிடம் அவரைக் கொண்டு சேர்த்தவருமாகிய கபாலி சாஸ்திரியார் சொன்னதாகப் படித்தது நினைவிற்கு வருகிறது.

அருட்பெரும் ஜோதி என்று திருவருட்ப்ரகாச வள்ளலாராலும், அதிமானச ஒளி [Supramental Light] என்று ஸ்ரீ அரவிந்தராலும் அழைக்கப் பட்ட, உன்னதமான இந்த ஒளியைப் பெறத் தகுதியான முதல் இருபத்தைந்து பேர்களுக்குள் திரு மாதவ் பண்டிட் அவர்களும் ஒருவர் என்று ஸ்ரீ அன்னை தெரிவித்ததைக் கபாலி சாஸ்திரியார் மிகப் பெருமிதத்தோடு சொல்வாராம்.

"மனித்தப் பிறவியும் வேண்டுவதே இந்த மாநிலத்தே" என்றார் திருநாவுக்கரசர். அதைப் போல நமக்கு ஏற்படுகிற மயக்கங்களும் தேவை தான் என்ற தலைப்பில் திரு மாதவ் பண்டிட் அவர்கள் சுவையாக ஒரு நுட்பத்தைச் சொல்கிறார்.

ஓரடி முன்னால், ஈரடி பின்னால் என்ற பதிவில் ஏற்கெனெவே தொட்ட விஷயம் தான். அதில் இப்படி எழுதியிருந்தேன்: "ஒரு சிறு குழந்தையைப் போல, தட்டுத் தடுமாறி, குளறி, தடுக்கி விழுந்து, இப்படியாக trial and error ரீதியில் ஒவ்வொரு அனுபவமாக, அதன் படிப்பினையாக, பிறகு வேறொரு அனுபவம் அதன் மேல் படிப்பினை என்ற தொடர் சுழற்சியிலே, மனிதன் உண்மையை நோக்கி முன்னேறுகிறான்."

உண்மையைத் தேடுகிற முயற்சியில் இவனைப் போல முதலடி எடுத்து வைப்பவருக்கு, திரு மாதவ் பண்டிட் அவர்கள் எழுதிய இந்தப் பகுதி துணையாக இருக்கும்:

Illusions Are Necessary

“We have to enter Knowledge, says the Upanishad, through Ignorance. Ignorance is incomplete Knowledge and it is through this lower knowledge that we grow into the higher.

That is the nature of the evolutionary process in which we are involved. The knowledge that we are given is in proportion to the state of our consciousness. Knowledge grows out of experience and Mother Nature always grades the experience offered to us according to the capacity of our being.

The Mother remarks that in the longer-range perspective we find that every experience is just what is needed at the moment in order to push us to the next step in our growth. What we learn from it is exactly what we need to know at that stage. A few steps later that knowledge may prove to be imperfect, even faulty; but at the time we have it, it plays a useful part in our life. And despite its proving to be mistaken at a subsequent point of time, we do realise that it was a fruitful error.

We grow through errors, we learn from mistakes we profit by illusions. From this point of view the Mother says, illusions are necessary. They are an inevitable part of the mechanism of Nature to ensure our gradual growth. When we look back on our lives, we do realise the truth of this observation.

None can leap straight into the plenary orb of knowledge.

When we keep this law of growth in mind we become less intolerant, more understanding of the viewpoints of others. To each one his understanding is right. In his stage of evolutionary growth, he sees things from an angle that is appropriate to his locus. There is a purpose in his experiencing things as he does. We shall do well to respect this freedom, recognise his need for that freedom to pass through various stages of the development of knowledge. It will not do to tell him he is wrong and force on him a frame of knowledge without the necessary consent of experience. We have to wait till he completes the round of experiences that give him his knowledge and he outgrows it.

After all, one knows only what one is ready for. At the time we have a particular knowledge we are convinced that it is absolute. Otherwise we cannot function upon its basis. Tomorrow we may gain an added experience which may alter our knowledge. The previous one may prove to have been illusive. And yet that illusion has paved the way to the next knowledge which in turn may be convicted, still later, of being an error.

Thus do we move from one illusion to another, from one one partial truth to a fuller one. Till we arrive at the ultimate Truth all knowledge is relative, but each knowledge is necessary as long as it is relevant.”

excerpted from and acknowledged with thanks: “Commentaries on The Mother's Ministry II by Sri M P Pandit, published by Dipti Publications, Sri Aurobindo Ashram, Pondicherry.

ஒவ்வொன்றும் ஒரு காரணத்தோடு தான் நடக்கிறது. காரணத்தின் அடிப்படையிலேயே காரியங்கள் நடப்பதை நாம் அறிந்திருப்பதில்லை, அவ்வளவு தான். இதைத் தான் அபிராமி பட்டர் "நன்றே வருகினும் தீதே விளைகினும் நான் அறிவது ஒன்றேயும் இல்லை" என்று சொல்கிறார். காளிப் பாட்டில் பாரதியோ, "யாதுமாகி நின்றாய் காளி எங்கும் நீ நிறைந்தாய் தீது நன்மை எல்லாம் நின்றன் செயல்களன்றி இல்லை" என்று பரவசப்படுகிறார்.

இவனது வாழ்விலும், என்ன நடக்கிறது என்பதை அனுமானிக்கும் முன்னமேயே பலப்பல நிகழ்வுகள் கடந்து போயின. ஏன், எதற்கு என்ற கேள்விகள் இப்போது இல்லை. நடந்த ஒவ்வொரு சம்பவமும், இவனைப் பக்குவப் படுத்தவும், அடுத்த நிலைக்குத் தயார் செய்யவும் உதவின என்பதில் எள்ளளவும் ஐயமில்லை.

ஸ்ரீ அரவிந்த அன்னையே!

உன்னைச் சரண் அடைகிறேன்.

"Keep sheltered in my arms- they will protect you against everything

Open to my help it will never fail you."

என்று உறுதியளித்திருக்கிறாய்.

அந்த உறுதி இவனுக்கும் சேர்த்துத் தான் என்கிற நம்பிக்கையோடு உன்னைச் சரண் அடைகிறேன்.

ஓம் ஆனந்தமயி, சைதன்ய மயி, சத்யமயி பரமே!