மண் பயனுற வேண்டும்! அதற்கு மனதில் உறுதி வேண்டும்!

வந்தே மாதரம் என்போம் – எங்கள்

மாநிலத் தாயை வணங்குதும் என்போம்.  (வந்தே)

ஜாதி மதங்களைப் பாரோம் – உயர்
ஜன்மம்இத் தேசத்தில் எய்தின ராயின்
வேதிய ராயினும் ஒன்றே – அன்றி
வேறு குலத்தின ராயினும் ஒன்றே (வந்தே)

ஈனப் பறையர்க ளேனும் அவர்
எம்முடன் வாழ்ந்திங் கிருப்பவர் அன்றோ?
சீனத் தராய்விடு வாரோ? – பிற
தேசத்தர் போற்பல தீங்கிழைப் பாரோ? (வந்தே)

ஆயிரம் உண்டிங்கு ஜாதி – எனில்
அன்னியர் வந்து புகல்என்ன நீதி? – ஓர்
தாயின் வயிற்றில் பிறந்தோர் – தம்முள்
சண்டைசெய் தாலும் சகோதரர் அன்றோ? (வந்தே)

ஒன்று பட்டால் உண்டு வாழ்வே – நம்மில்
ஒற்றுமை நீங்கில் அனைவர்க்கும் தாழ்வே
நன்றிது தேர்ந்திடல் வேண்டும் – இந்த
ஞானம் வந்தாற்பின் நமக்கெது வேண்டும்? 

குரங்கு கையில் பூமாலை என்பது போல நெஞ்சில் உரமும் இன்றி நேர்மைத் திறமும் இன்றிப் பிறர் மேல் வஞ்சனை சொல்லித் திரிவதையே அரசியலாகக் கொண்ட பேடிகள் கையில் ஆட்சியைக் கொடுத்து விட்டு, நல்லதோர் வீணை செய்தே அதைநலம் கெடப் புழுதியில் எறிவதுண்டோ
எனப் புலம்பித் தவித்திருப்போமோ? இனியேனும் விழிப்புடன் இருப்போமோ?

பாட்டுக்கொரு புலவன் பாரதி! உன் பிறந்த நாள் இன்று! உன்னுடைய கவிதை வரிகளே உண்மையான விடுதலைக்குத் தயார் செய்யும் உன்னதத் துணையுமாகட்டும்! வாழி நீ எம்மான்!