சண்டேன்னா மூணு! கொஞ்சம் ஆவக்காய்! ஆந்திரா! அரசியல்!

சண்டேன்னா மூணு! வரவு எட்டணா! செலவு பத்தணா!

எந்த ஒரு பிரச்சினையாக இருந்தாலுமே,  அதற்கான தீர்வுகள் பொதுவாக  இந்த நான்கு அடிப்படைகளுக்குள் அடங்கி விடும் என்று சொல்வார்கள்.

1.       உடனடியாகச் செயலில் இறங்குவது!

2.   ஆறப்போட்டு, நிதானமாகச் செயல் படுவது

3.   அலட்சியம் செய்து, ஒதுக்க வேண்டியது.

4.   அனுவவித்தே  தீர்க்க வேண்டியது!.

பிரச்சினையைத் தீர்க்க நாம் செய்யும் தவறான முடிவுகளே பிரச்சினையைக் கொழுந்து விட்டு எரியச் செய்து விடும். பிரச்சினை எதுவானாலும், அதன் உண்மையான தன்மையை அறிந்து, சரியான முடிவுகளை, சரியான நேரத்தில், சரியாகச் செய்வதில் தான் இருக்கிறது. இதில் செய்யும் குளறுபடிகள், பிரச்சினையைத் தீர்ப்பதற்குப் பதிலாக, இன்னமும் வளர்த்து விடும்!

உதாரணமாக, நம்மூர் பானா சீனா, தெலுங்கானா கோரிக்கையை ஏற்றுக் கொள்வதாக  அறிவித்தார், ஆந்திரா தீப்பற்றி எரிகிறது! தெலுங்கானா கோரிக்கை நியாயம், அல்லது நியாயமில்லை என்பதற்காக இல்லை! சந்தடி சாக்கில் ராஜசேகர ரெட்டி மகன் ஆதரவாளர்கள், தங்களுக்கு "வாழ்வளித்து" வரும் வாரிசை முதல்வராக்க இந்தப் பிரச்சினையை பயன்படுத்திக் கொண்டதும்,  செல்வம் கொழிக்கும் (?) ஹைதராபாத் நகரமே தெலுங்கானாவுக்குள் அடங்கி விடுவதால், அதை விட்டுக் கொடுத்து விடக் கூடாது என்பதில் வேறுபலரும் சேர்ந்து கொண்டதும், நீ ஒன்று சொன்னாயா, நான் நாலு சொல்கிறேன் என்று தெலுங்கானா கொடுத்தால், ராயலசீமா கொடு, கம்மம் கொடு என்று விதண்டாவாதம் செய்வதற்கே பிறந்த சிலரும் கும்மிஎடுத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்!   என்னதான் பிரதமர் மன்மோகன் சிங் சமாதானம் செய்ய முயற்சி செய்துகொண்டிருந்தாலும், துண்டு போர்த்திய அரசியல் வித்தகர், நேற்றைய பொருளாதாரமேதை  பானா சீனா கிளப்பி விட்டிருக்கும் பிரச்சினை, இப்போதைக்கு ஓயாது போல இருக்கிறது.
 
மஞ்சள் துண்டு தலைவர் ,நேற்றைய நாட்களில் பானா சீனாவை   "சிவகங்கைச் சின்னப் பையன்!" என்று அனுபவமோ முதிர்ச்சியோ இல்லாதவர் என்பதை நக்கலாகச்  சொன்னது சரியாகத் தான் இருக்கிறது!சால்வை அல்லது துண்டு எல்லாம் போர்த்திக் கொண்டதால் மட்டுமே  மஞ்சள் துண்டு போர்த்திக் கொண்டிருப்பவர்  போல சாமர்த்தியம் வந்து விடுமா என்ன?


இந்தமாதிரி அரசியல் வியாதிகள் எல்லாம், தலைவிதியே என்று அனுபவித்தே தீர வேண்டிய அவசியம் உள்ளவை அல்ல! மாற்றப்படவேண்டியவையே! குப்பையில் தள்ள வேண்டியவைதான்! தாமதிக்கிற ஒவ்வொரு கணமும் நாட்டைக் குப்பையில் தள்ள இவர்கள் தயங்கமாட்டார்கள்!

மாற்றத்தைச் சாதிக்கும் வலிமை, இங்கே வெறும் ஓட்டுக்களை மட்டுமே சொல்லவில்லை, நம்முடைய கைகளில் தான் இருக்கிறது!

  oooOooo

இந்தப்பக்கங்களில் தலைமைப்பண்பு, ஒரு தெளிவான  திட்டத்தோடும், பார்வையோடும் செயல்படுகிற அரசியல் தலைவன், அப்படிப் பட்ட தலைவனிடம் இருக்க வேண்டிய, அல்லது இருக்கக் கூடாத  குணங்கள் என்று கொஞ்சம் மேலோட்டமாகப் பார்த்திருக்கிறோம். காங்கிரஸ் கட்சியை பற்றிய நேற்றைய நாட்களின் இந்தக் கருத்து, அது ஓரளவுக்கு உண்மையானதாகவும் இருந்தது.

"எவ்வளவுதான், காங்கிரஸ் பலவீனப்பட்டுச் சிதைந்துகொண்டிருந்தாலுமே, நாடு முழுமைக்கும் அறியப்பட்ட கட்சியாகவும், எல்லாப் பகுதிகளிலுமே, ஆதரவு சதவீத அளவில் மட்டுமே மாறுபட்டிருந்தாலும், நாடுமுழுக்கவும் தன்னுடைய இருப்பை வெளிப்படுத்திக் கொண்டிருக்கிற ஒரே கட்சி."

இப்போது கூடஇந்தக் கருத்து உண்மையானதாக இருக்கிறது என்றாலும், காங்கிரஸ், தனக்கென்று சொந்த லட்சியங்களோ,தேசத்தின் எதிர்காலத்தைக் குறித்த தெளிவான பார்வையோ, உறுதியான தலைமையோ இல்லாமல், சீரழிவின் உச்சகட்டத்திற்கே போய்க் கொண்டிருக்கிறது. பதவி வெறியும் ஊழலும் நிறைந்த மாநிலக் கட்சிகளுக்குக் கொஞ்சம் தீனிபோட்டுக் கொண்டு,  பதவிவெறியும் ஊழலும் நிறைந்த நபர்களால் மட்டுமே ஆனதாக காங்கிரஸ் மாறி எவ்வளவோ நாட்கள் ஆகிவிட்டன. 

1977 இல் உருவானதுபோல, ஒரு மாற்று முயற்சியை, வழி நடத்துவதற்கும் தலைமை தாங்குவதற்கும் ஜெயப்ரகாஷ் நாராயணன் மாதிரித் தலைவர்கள் இல்லாத வெறுமை நன்றாகவே தெரிகிறது. புரையோடிப்போன  புண்ணை ரண சிகிச்சை மட்டுமே காப்பாற்ற முடியும்! காங்கிரஸ் புரையோடிப்போய்  இனி மீளவே மீளாது என்ற அளவுக்கு அழுகிப்போனதாக இருக்கிறது என்பதையே ஆந்திராவில் நடந்து கொண்டிருக்கும் கூத்துக்கள் காண்பித்துக் கொண்டிருக்கின்றன.

"Rosaiah said he had discussed with the high command the issue of Telangana, and had told it that to pass a resolution in the Assembly was difficult.

On Home Secretary G.K. Pillai’s comment that Hyderabad would be the capital of Telangana, Mr. Rosaiah said he thought the Home Secretary had no proper brief."

ஹிந்து நாளிதழில் செய்தி என்றால், இங்கே இப்படி!

The crisis prompted Rosaiah to publicly express “astonishment, surprise and anguish” at the “flutter” over Home Minister P. Chidambaram’s “so-called statement” on Wednesday night announcing the initiation of the process to create Telangana.

அரசியல்! பாழாய்ப்போன ஓட்டுப்பொறுக்கும் அரசியல்! ஜனங்களுடைய வாழ்க்கையைப் பற்றி கவலைப் படுவதற்காகவா அரசியலுக்கு இவர்கள் எல்லாம் வந்திருக்கிறார்கள்!

oooOooo

தோழர் பி.சுந்தரய்யா

படிக்கக் கிடைத்தும், படிக்கத் தவறியவை!

திரு.வி.திவாகர்! மின்தமிழ் வலைக் குழுமத்தில் அறிமுகமானவர்! தமிழ்மரபு அறக் கட்டளையால் சென்ற ஆகஸ்ட் மாதம் மரபுச் செல்வர் என்று கௌரவிக்கப்பட்டவர்! எழுத்தாளர்! இதுவரை நான்கு சரித்திரப் புதினங்கள் எழுதியிருக்கிறார், அடுத்தவீடு என்ற பெயரில் தன்னுடைய வலைப்பதிவில்  "ஆவக்காயையும் ஆந்திராவையும் யாராலும் பிரிக்கமுடியாது. மலரும் மணமும் போல என்று கூட சொல்லலாம். ஆவக்காய் ஊறுகாயும் கோங்குரா பச்சடியும் சுவையும், காரமும் கூடியதுதான். சுவையில் மயங்கி முதலில் அதை உண்ணும் தமிழர்கள் அதன் காரத்தில் பிறகு கண்ணீர் விடுவதை......."என்று ஆரம்பித்து ஆ..உஷ்...காரம்..ரொம்ப ஜாஸ்தி என்ற தலைப்பில் எதிரும்புதிருமான தன்மை கொண்ட ஆந்திர தேசத்து இயல்பைச் சொல்லியிருந்தார். இந்தப் பதிவைப் படித்துக் கொண்டிருந்த நேரம், உள்துறை அமைச்சர் ப.சிதம்பரம், தெலுங்கானா கோரிக்கை ஏற்றுக் கொள்ளப் படுவதாக, அறிவித்து, அடுத்து அடுத்து அரசியல் ஸ்டன்ட்கள் அரங்கேற ஆரம்பித்து, இன்னமும் முடியவில்லை.

இருபத்தேழு, இருபத்தெட்டு வருடங்களுக்கு முன்னால் தோழர் பி.சுந்தரய்யா எழுதிய புத்தகம், 'தெலுங்கானா போராட்டமும் அதன் படிப்பினைகளும்' நண்பர் ஒருவரிடமிருந்து மிகவும் கெஞ்சிக் கூத்தாடிய பின்னர் கிடைத்தது. முழுதும் படித்து, விஷயங்களை உள்வாங்கிக் கொள்வதற்கு முன்னாலேயே,  இரவல் கொடுத்த நண்பர் திரும்ப வாங்கிக் கொண்டு போய்விட்டார்! படிக்க விரும்பிக் கையிக் கிடைத்தும் படிக்க முடியாமல் போன புத்தகம் அது. இப்போது கிடைத்தால் கூட, அன்றைக்கு என்ன ஆர்வத்தோடு படிக்க நினைத்தேனோ, அதே ஆர்வத்தோடு படிக்க முடியும்!

இன்றைக்குத் தெலுங்கானா கோரிக்கையைப் பற்றிப் படிப்பவர்களுக்குப் பத்தோடு பதினொன்றாக, பிராந்திய உணர்வுகள் மிஞ்சி போனதால் வந்ததாக மட்டுமே தோன்றும்.

இப்போதைய ஆந்திரம் என்பது, மூன்று தனித்தனிப் பகுதிகளாக, ஆந்திரா, ராயலசீமா, தெலுங்கானா என்று இருப்பதைப் படத்திலேயே பார்க்க முடியும்.தெலுங்கானா மக்கள் மிகக் கடுமையான உழைப்பாளிகள், மிக மோசமாக ஏமாற்றப்பட்டவர்களுமே கூட! நிஜாம்  ஆட்சிக் காலத்தில், மிகக் கடுமையான முறையில் சுரண்டப்பட்ட தெலுங்கானா மக்களை, ஒரு ஆயுதம் தாங்கிய போராட்டத்திற்கு, அன்றைய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி ஒருங்கிணைத்தது. போராட்டம் தோற்கடிக்கப்பட்டது, ஆயிரக்கணக்கான லட்சிய தாகமும், சுதந்திர வேட்கையும் கொண்ட கம்யூனிஸ்ட் கட்சித் தொண்டர்களும், மக்களும் கொல்லப்பட்டார்கள். சுதந்திரப் போராட்டத்தில் தோளோடு தோள் கொடுத்து நின்ற காங்கிரசும், கம்யூனிஸ்ட் கட்சியும் எதிரிகளாகிப் போன தருணம் ஆரம்பித்தது. 1946-1951 காலகட்டம்.

தெலுங்கானா போராட்டத்தின் பின்னணியையும், அது தோற்றதில் கிடைத்த பாடங்களையும் பரிசீலனை செய்வதற்குக் கட்சி இரண்டாக உடைந்த பிறகு தான் அவகாசமே கிடைத்தது. 1972 ஆம் ஆண்டு, தெலுங்கானா போராட்டத்தில்  பங்குகொண்டு முன்னணியில் இருந்த தோழர் பி. சுந்தரய்யா, ஒரு நீண்ட ஆய்வைக் கட்சிக்கு சமர்ப்பித்ததில் இருந்து, வெட்டியும் சுருக்கியும், கட்சி ஆவணமாக, புத்தகமாகவும் வந்தது. தன்னுடைய சொந்தக் கசப்புக்களையும், கருத்துவேறுபாடுகளையும் சகித்துக் கொண்டு, கட்சி எடுத்த முடிவுக்குக் கட்டுப்பட்டவராக வாழ்ந்து மறைந்த தோழர்சுந்தரய்யா இன்றும் மக்கள் நினைவில் வாழுகிறார்.

வெள்ளைத் துரை போன பின்னாடி வந்த லோகல் துரைமாரும், தெலுங்கானா மக்களைத் தொடர்ந்து ஏமாற்றி வருவது  தான், இன்னும் கொடுமை!

தெலுங்கானா என்றவுடனேயே தோழர் சுந்தரய்யாவும் நினைவுக்கு வருகிறார்! தெலுங்கானா மக்களின் போராட்டமும் நினைவுக்கு வருகிறது!

எதிரும் புதிருமான குணாதிசயங்களை, ஊறுகாய், லட்டு இனிப்பு என்று சொல்லிவிட்டு, ஆந்திராவின் குணாதிசயத்தைச் சொன்ன பொது, வேறு சில விஷயங்களையும் நினைக்காமல் இருக்க முடியவில்லை. போதாக்குறைக்கு இப்போது தெலுங்கானா பிரச்சினை வேறு பற்றிக் கொண்டு எரிகிறதா, சூடும் தாங்கவில்லை.

கடுமையான உழைப்பாளிகள், எளிமையானவர்கள், மிக நேர்மையானவர்கள் என்று ஒரு பெரும்பகுதி! எண்டமூரி வீரேந்திரநாத் தன்னுடைய  கதைகளில் அடிக்கடி உபயோகப்படுத்தும் ஒரு வார்த்தை, மரண ஹோமம்! ஆந்திராவில் இந்த வார்த்தை வெறும் கற்பனையல்ல, அடிக்கடி நடக்கும் நிஜம்!

எளிய மக்கள் தலையில் ஏறிக் காசு மிதிக்கும் கொடூரம், நிஜாம்களுக்கு முன்னாலேயே இருந்ததா, நிஜாம் ஆட்சியில் தான் பெரிதாக வளர்ந்ததா என்பதை அவ்வளவு சுலபமாக எல்லோரும் தெரிந்துகொள்ள முடியாதபடிக் குழப்பிக் கொண்டிருக்கும் ஆந்திர அரசியல் ஆவக்காயைச் சாப்பிடாமலேயே கண்களில் நீரை வரவழைத்துக் கொண்டிருக்கிறது.