நாலாவது தூண் ! ஒரு கதை! ஒரு விமரிசனம்!

நாலாவது  தூண்!

இது, என்டமூரி வீரேந்திர நாத் என்ற தெலுங்குக் கதையாசிரியர் எழுதிய புதினம் ஒன்றின் தலைப்பு!

சுசீலா கனக துர்கா என்பவ‌ர் மொழி பெயர்த்து தமிழில் என்டமூரி வீரேந்திர நாத் எழுதிய கதைகள் எழுத்தாளர் சாவி கொடுத்த ஊக்கத்தில் முதலில் சாவி வார இத‌ழிலும், பல புத்தகங்கள் நேரடியாகவே சுடச்சுட வெளிவந்த காலம் ஒன்று உண்டு.

ஆந்திரா வங்கியில் அதிகாரியாகப் பணியாற்றிக்கொண்டே பிரபலமான கதாசிரியராக பரிணமித்தவர் ஒரு கட்டத்தில் வங்கி வேலையை விட்டு விட்டு முழு நேர கதாசிரியராகவும் ஆனார். பல ஆங்கில நாவல்களின் தாக்கதோடு (காப்பியடிப்பது என்பது இன்னொரு பெயர்), உள்ளூர் சமாசாரங்களை மசாலா சேர்த்துத் தாளித்து, கதைகளை, பாத்திரங்களை  உருவாக்கின வேகம் பிரமிப்பூட்டுவதாக இருந்தது! இவருடைய கதைகள் தொடர்ந்து திரைப்படமாக எடுக்கப் பட்டன. சிரஞ்சீவி நடித்து பல வெற்றிப்  படங்களும் ஆயின.

இங்கே தமிழில் சுஜாதா ஒருவரைத் தவிர அனேகமாக மற்ற எல்லோருமே ஒரேமாதிரிக் கீற‌ல் விழுந்த ரெகார்ட் மாதிரி எழுதிக் கொண்டிருந்த நேரம் அது. துளசி தளம், மீண்டும் துளசி இந்த இரு கதைகளும் சாவி வார இதழில் தொடராக வந்தபோது, தமிழில் ஒரு புதிய வரவாகவே வெற்றிகரமாக அடியெடுத்து வைத்தவர் என்டமூரி என்றால், அது பொய்யில்லை.

வேற்று மொழிக்கதைகள் தமிழுக்குப் புதியது ஒன்றும் இல்லை. வி ச காண்டேகர் முதல் பல மொழிக் கதாசிரியர்களும் தமிழில் வலம் வந்திருக்கிறார்கள். சுத்தானந்த பாரதியார் லெ மிசரபில்ஸ் என்ற விக்டர் ஹ்யூகோவின் கதையைத் தமிழில் ஏழை படும் பாடு என்ற பெயரில் எழுதி, அதே பெயரில் திரைப்படமாகவும் வந்திருக்கிறது.

ரா.கி.ரங்க‌ராஜன் மொழி பெயர்த்து சில அருமையான ஆங்கில, ஃஃப்ரெஞ்சுக் கதைகள் குமுதம் பத்திரிகைக்கு எற்ற மாதிரி கிளுகிளுப்பான விஷயங்களைக் கொண்டதாக, இப்படி மொழிபெயர்ப்புக் கதைகள் தமிழில் வெற்றிகரமாக உலாவந்தது ஒருகாலம். எல்லாம் ஒரு சீசன் தான்! எவராவது ஆட்டத்தை ஆரம்பித்து, அதற்கு வரவேற்பு இருக்கிறது என்று தெரிந்தால் மற்றவர்களும் ஒரு ரவுண்ட் ஆட ஆரம்பித்து ஓய்ந்து, மறுபடி ஆரம்பிப்பது தான்!

இப்போதுகூட, தமிழில் வந்து கொண்டுதான் இருக்கின்றன. என்ன, யாரும் வெளியில் சொல்லிக் கொள்வதில்லை! தவிர சொல்லிக் கொள்ளுமபடியாகக் கூடக் காப்பியடிக்கத் தெரியாதவர்கள் இங்கே அதிகம்!

எண்டமூரி வீரேந்திரநாத் கதைகள் சூடாக விலைபோகிற சாக்கை வைத்து, வேறு எழுத்தாளர்கள் தெலுங்கில் எழுதிய கதைகளையும் எண்டமூரி பெயரில் மொழிபெயர்த்துக் காசாக்கி விட்டார் என்று ஒரு பெண் எழுத்தாளர் எண்டமூரி பெயரில் வழக்குத் தொடர்ந்தார் என்ற சேதி கூட உண்டு! தொடர்ந்து வந்த வெற்றிகளின் வெளிச்சத்தில் எண்டமூரி நிறையவே தடுமாறி, தடம் மாறியிருக்கிறார் என்றும் சொல்கிறார்கள். இந்த ஆந்திர தேசத்து எழுத்தாளனைப் பற்றி இதற்கு மேல் தெரிந்துகொள்ள எனக்கு விருப்பமிருந்ததில்லை. ஆனால், கதைகளை இன்றைக்கும் விரும்பிப் படிக்கக் கூடியவைகளாகத் தான் உணர்கிறேன்!

எண்டமூரி கதைகளை விரும்பிப் படிக்கும் வெறி பிடித்த வாசகர் கூட்டத்தில் நானும் ஒருவனாக இருந்தேன். கதாபாத்திரங்களை வடிவமைப்பதில் இருந்த நேர்த்தி, அந்த நேரத்தில் பரபரப்பாக இருந்த செய்திகளை கதைக்களமாகத் தேர்ந்தெடுத்து, நிகழ்வுகளைப் பின்னும் லாவகம் --ஒரு தேர்ந்த திரைக்கதையைக் கண் முன்னால் நிறுத்துகிற மாதிரி லாவகத்தோடு எழுதினால் எவருக்குத் தான் பிடிக்காது?

ஜேம்ஸ் ஹாட்லி  சேஸ் நாவல்கள் கல்லூரி நாட்களில் ரொம்பப் பிடிக்கும். சேஸ் நாவல்களில் என்ன ஒரு கஷ்டமென்றால், கதையை, ரயிலிலோ, பேருந்திலோ பயணம் செய்கிற நேரம் மாதிரித் தேர்ந்தெடுத்து ஒரே மூச்சில் படித்து முடித்துவிட வேண்டும். விட்டு விட்டுப் படிப்பதற்கோ, இரண்டாவது, மூன்றாவது முறை படிப்பதற்கோ ஏற்ற கதைகள் அல்ல என்ற எண்ணம் எனக்கு உண்டு.

எண்டமூரி கதைகளை, கொஞ்ச இடைவெளி விட்டுப் படித்தபோது கூட, அவை சுவாரசியமாகவே இருக்கின்றன. கதை சொல்லும் நேர்த்தி, கதையை விட வேகமாக இருக்கிறது என்பதாலோ என்னவோ,  எண்டமூரி இன்றைக்கும் எனக்குப் பிடித்த எழுத்தாளர்களில் ஒருவராக இருக்கிறார். இலக்கியம் படைக்கிற எழுத்துக்கள் அல்ல அவை என்றாலும், ஒவ்வொரு கதாபாத்திரமும் நேர்த்தியாகச் செதுக்கப்பட்ட, ஒரு விறுவிறுப்பான கதைக் களத்தைக் கொண்டவை.

நீண்ட நாட்களுக்குப் பிறகு, என்னுடைய சேகரிப்பில் இருக்கும் புத்தகங்களைத் தூசிதட்டிப் படிக்க ஆரம்பித்த கதைகளில், எண்டமூரி வீரேந்திர நாத் எழுதிய "நாலாவது தூண்" புதினமும் ஒன்று. தெலுங்கில் சிரஞ்சீவி, விஜயசாந்தி நடித்து வெற்றிகரமாக ஓடி, தமிழிலும் டப் செய்யப்பட்டு அதையும் பார்த்ததாக நினைவு.

நாலாவது தூண்!

ஒரு வழக்கமான முக்கோணக் காதல். கதாநாயகனை நேசிக்கும் பெண் ஒருத்தி, தன்னை அடையாளம் காட்டிக் கொள்ளாமல் அவனுக்குத் தன்னுடைய காதலைச் சொல்கிறாள். கதாநாயகனுக்கோ அது வேறொரு பயந்தாங்குளிப் பெண் சொல்வதாகவே தொடர்ந்து  சந்தர்ப்ப சூழ்நிலைகள் அமைந்து விடுகின்றன.பெண்தான் பயந்தாங்குளி. அவள் பாட்டியோ, பேத்தியை எப்படியாவது கதாநாயகனோடு சேர்த்து வைத்துவிட வேண்டும் என்று நினைப்பவள். இந்த கதாபாத்திரம் ரொம்ப சுவாரசியமான மாறுபட்ட குணாதிசயத்துடன்,அதாவது வால் பையன்களாகவோ, வால் பெண்களாகவோ இருப்பதற்கு வயது ஒரு தடையாக இருக்காது என்ற ரீதியில் இருப்பது!

இது ஒரு களம்.

ஒரு ஊழல் அரசியல் வாதி, அவனோடு ஊழல் மயமான அரசு இயந்திரம், சாமர்த்தியமுள்ள அடியாள் பலம், சிக்கல்களில் இருந்து சாமர்த்தியமாகத் தப்பிக்க உதவும் ஒரு சட்ட நிபுணர்,  இத்தனைக்கும் ஆதார சக்தியாக மூளையுள்ள ஒரு  சாமியார், இவர்களுடைய குற்றக் கூட்டணி இந்திய அரசியலையும் மீறி சர்வதேச அளவில் பரவத்தயாராயிருக்கும்சூழல்,  இதை எதிர்த்துப் போராட முடியாமல் தவிக்கும் ஒரு நேர்மையான போலீஸ் அதிகாரி  இவர்களைக் கொண்ட இன்னொரு களம்.

இந்த இரண்டு களங்களையும் ஒன்றிணைத்து, லாவகமாக கதையைப் பின்னியிருக்கும் நேர்த்திக்காகவே என்டமூரிக்கு ஒரு சபாஷ் சொல்லலாம்! தீரேந்திர பிரம்மச்சாரிகளும், சந்திரா சுவாமிகளும் இந்திரா காந்தி காலத்தில், ஒரு அதிகார மையங்களாக உருவாகியிருந்த பின்னணியை இவ்வளவு சுவாரசியமான கதையாக மாற்ற முடியும் என்று எவர் தான் ஊகிக்க முடியும்?

அந்தக் கதையில் வரும் சாமியார்,  நான்கு வலுவான தூண்கள் தன்னைத் தாங்கி நிற்பதாகவும், அந்த நான்கு தூண்களைத் தாண்டித் தன்னை எவரும் அசைக்க முடியாது என்று பீற்றிக் கொள்ளும் கட்டங்களில், முதல் மூன்று தூண்கள் இன்னார், இன்னார் என்று சொல்லிவிட்டு, நான்காவது தூண் எதுவென்பதை  கடைசி வரை சஸ்பென்சாகவே வைத்திருப்பதை இந்தக் கதையின் மிக வெற்றிகரமான உத்தியாக இப்போது கூடச் சொல்ல முடியும்!

அதைவிட, அந்த சஸ்பென்ஸ் உடைகிற நேரம், நாலாவது தூண் எது என்பதைக் கதாநாயகனுக்கும், தன்னுடைய விசுவாசமான கூட்டாளிக்கும் பெருமிதத்தோடு உடைத்துச் சொல்வதை இப்போது நினைத்துப் பார்த்தால் கூட, அட, ஆமா இல்லே! என்று ஆச்சரியத்தோடு, நெற்றிப்பொட்டில் அறைகிற மாதிரி, அதில் இருக்கும் உண்மையை  ஒப்புக்கொள்ளத்தான் வேண்டி இருக்கிறது!

அது என்ன நாலாவது தூண்?

"ஜனங்களுடைய அறியாமை" அது தான் என் பலம்! இவர்களை எளிதில் ஏமாற்றிவிட முடியும், எனக்கெதிராக என்ன செய்ய முனைந்தாலும் அதைத் திசை திருப்பி விட்டு விட முடியும்!அது தான் நான் சொல்லுகிற நாலாவது தூண் என்று கொக்கரிக்கிறான் வில்லன் சாமியார்!

கதாநாயகன், எப்படி வில்லனுடைய ஒவ்வொரு தூணையும் அவனுக்கு எதிராகவே திருப்பி விடுவதில் வெற்றி பெறுகிறான் என்பதும், இந்த "நாலாவது தூணையும்" எப்படி வெல்கிறான் என்பதும் கதை! மங்களம், சுப மங்களம் என்று போட்டு, பதிவையும் முடித்துவிட ஆசைதான்!

ஆனால், நாலாவது தூண் ஜனங்களுடைய அறியாமை தான் என்று என் நெற்றிப்பொட்டில் அறைகிற மாதிரி தெரிந்த உண்மையை சொல்வதற்கு அச்சாரமாக அல்லவோ இந்தக் கதை, விமரிசனம் எல்லாம்!

கடந்த மே மாதம் நடந்த சட்ட சபை, பாராளுமன்றத் தேர்தல்களில் ஆந்திராவில் ராஜசேகர ரெட்டி காங்கிரசை வெற்றிப்பாதைக்கு அழைத்துச் சென்றதாகப் புகழாரங்கள், புராணங்கள் ரேஞ்சுக்குப் பத்திரிகைகளில் வெளியாகிக் கொண்டிருந்தன. குறிப்பாக, ஜலயக்ஞம் என்ற பெயரில், நீராதார வசதிகளைப் பெருக்கப் பெரும் திட்டங்களைத் தீட்டி, ஆந்திர விவசாயிகளின் வயிற்றில் பாலை வார்த்ததாக ஒரு கட்டுக் கதையும் தொடர்ந்து பரப்பப் பட்டது. சந்திரபாபு நாயுடு ஹைடெக் வசதிகளை மட்டுமே கவனித்தார், ஏழை விவசாயிகளைக்  கவனிக்கவே இல்லை என்று ஏழைப் பங்காளனாகக் காட்டிக் கொண்ட ரெட்டி ஆந்திர மக்களுக்குத் தங்களைக் காப்பாற்ற வந்த கடவுளாகவே தெரிந்ததிலோ, சந்திரபாபு நாயுடு திரும்பவும் தோற்றுப்போனதிலோ ஆச்சரியம் ஏதும் இல்லை.

நாலாவது தூண்! ஜனங்களுடைய அறியாமை! வலுவாகவே தாங்கிப் பிடித்தது!

ராஜசேகர ரெட்டி ஒரு விபத்தில் செத்தும் போனார். துரதிர்ஷ்டம் தான்! ஆனால் உண்மையான துரதிர்ஷ்டம்என்னவென்றால் , சாதரணமாக அல்லது வியாதி முற்றிச் செத்துப் போனவர்களையுமே  கூட, ராஜசேகர ரெட்டி செத்துப்போன அதிர்ச்சி தாங்காமல் செத்துப்போனவர்களாகத் தொடர்ந்து ஏறின எண்ணிக்கையில் தினம் தினம் பத்திரிகைகள் பட்டியலோடு வெளியிட்டுக் கொண்டிருந்தன!

நாலாவது தூண்! ஜனங்களுடைய அறியாமை! எவன்  செத்தாலும் ராஜசேகர ரெட்டிக்காகத்தான் என்ற எண்ணிக்கைப்  பிரதாபம், இங்கே பிரபல பதிவர்களுடைய ஹிட்ஸ் கவுண்டர் மாதிரி எகிறிக் கொண்டிருந்தது!

மகனை முதல் மந்திரியாக்க வேண்டும் என்ற "ஆதரவாளர்கள்" போராட்டம்! கட்சித் தலைமை கண்டு கொள்ளவில்லை! ஆனாலும் பத்திரிகைகளில் ஆதரவைத் தினந்தினம் பத்தி பத்தியாக எழுதிக் கொண்டுதான் இருந்தன!

இந்த மாத ஆரம்பத்தில், கடுமையான மழை வெள்ளத்தினால், ஆந்திராவிலும் கர்நாடகத்திலும் ஏராளமான உயிர்ச்சேதம், பொருட்சேதம் ஏற்பட்டபோது, இதே அரசியல் வாதிகளோ, ஊடகங்களோ பெரிதாக எடுத்துக் கொள்ளவில்லை.

"குறிப்பாக ஆந்திராவில் இந்த மாதம் தொடக்கத்தில் ஏற்பட்ட  வெள்ள சேதத்தினால் ஆந்திர கர்நாடக மாநிலங்களில் 250 பேருக்கு மேல் பலி 15 லட்சம் பேர் வீடிழப்பு மற்றும்15000 கோடி அளவிலான பொருட்சேதம் முதலியவற்றிற்குக் காரணம், மழை மற்றும் இயற்கையின் சீற்றம் என்பதை விட  அரசியல்வாதிகளின் பேராசையும் ஆட்சியாளர்களின் அசட்டையும் கவனக் குறைவும் என்று வரும் செய்திகள் நம்மை திடுக்கிட வைக்கின்றன." என்று ஆரம்பிக்கிறது  என்றென்றும் அன்புடன், பாலாவின் வலைப்பதிவு ஒன்று. மேலும் இப்படிச் சொல்கிறது.

"ஏன் ஸ்ரீசைலம் அணையைத் திறந்து விட இத்தனை காலதாமதம்? இதற்கு மற்றெல்லாவற்றையும் விட முழு முதல் காரணம் ஆந்திராவின் பாழாய்ப்போன அரசியல்தான் என்கிறார்கள் விவரம் அறிந்தவர்கள். ஆந்திராவின் முந்தைய இரண்டு முதலமைச்சர்களான மறைந்த ராஜசேகர ரெட்டி மற்றும் சந்திரபாபு நாயுடுவும் ஆந்திராவின் ராயலசீமா பகுதியைச் சேர்ந்தவர்கள்.கிருஷ்ணா நதியின் அருகில் இல்லாத இந்த ராயலசீமா பகுதிக்கு கிருஷ்ணா நதி நீரைக் கொண்டு செல்லவேண்டும் என்ற இவர்களது ஆசைதான்  ஸ்ரீசைலம் அணையில் ஏற்கனவே நீர் ஆணையத்தால் பரிந்துரை செய்யப்பட்டதற்க்கு அதிகமாக நீரைத் தேக்கச் சொல்லும் அரசாணையை வெளியிட வைத்தது என்கிறார்கள். மேலும் குறிப்பாக ராஜசேகர ரெட்டியின் பேராசைக்குக் காரணம்  ராயலசீமா பகுதிக்கு குடிநீர் என்பதற்கும் மேலாக தன் மகன் ஜகன் மோகன் ரெட்டி பினாமி பங்குதாரராக இருக்கும் ப்ராமணி உருக்காலைக்கு தண்ணீர் தரவே இந்த ஏற்பாட்டை செய்தார் என்றும் சொல்கிரார்கள்.( இது ஆந்திர சட்டசபையிலும் பெரும் அமளியை முன்னர் கிளப்பியதை பலரும் அறிந்திருக்கலாம்)

இப்படி அளவுக்கதிகமாக சேமிக்கப் பட்ட நீரால் தளும்பிக் கொண்டிருந்த ஸ்ரீசைலம் அணையில் , வெள்ளப் பெருக்குடன் மோதிய கிருஷ்ணாநதி மேலும் முன் செல்ல முடியாமல் மோதிய வேகத்தில் பின்னோக்கிப் பாய ஆரம்பித்தது.முதலில் 150 கி.மி தள்ளியிருந்த கர்னூலை தாக்கிச் சூழ்ந்தது.கர்னூலில் அருகேதான் கிருஷ்ணா நதியும் துங்கபத்ரா நதியும் சங்கமிக்கின்றன.இப்படி முன்னேர முடியாமல் பின்னடைந்த கிருஷ்ணாவின் வேகத்தைத் தங்காமல் ஏற்கனவே வெள்ளப் பெருக்குடன் ஓடிய துங்கபத்திரையும் முன்னே பாய முடியாமல் தத்தளித்தது.

விளைவு , கிருஷ்ணா நதி கர்னூலை மூழ்கடித்தது."

நாலாவது தூண்! ஜனங்களுடைய அறியாமை! 

என்னால் என்ன செய்ய முடியும் என்ற அச்சமும் அலுப்பும்! மற்ற மூன்று தூண்களுமே கூடத் தேவை இல்லை இந்த ஜனங்களுடைய அறியாமை ஒன்றே போதும், எத்தனை ஊழல் செய்தாலும், எத்தனை கொடுமை செய்தாலும், அத்தனையையும் தாங்கிக் கொண்டு, தேர்தல் வரும் போது ஓட்டுப் பெட்டிகளையும் நிரப்புவதற்கு! 


நாலாவது தூண் என்று பத்திரிகைகளைத் தானே சொல்வார்கள் என்கிறீர்களா? நானும் அப்படித்தான் நினைத்துக் கொண்டிருந்தேன்.

உண்மைதான்! அப்படித் தான் சொல்லிக் கொண்டிருந்தார்கள்.அக்டோபர் முப்பதாம் தேதி ஹிந்து பத்திரிகையின் தலையங்கம் ஒரு எச்சரிக்கைத் தகவலைச் சொன்னதற்கு அப்புறமும்  பத்திரிகைகளை ஜனநாயகத்தின் நான்காவது தூண் என்று சொல்ல முடியுமா என்பது தெரியவில்லை!

பண நாயகத்தின்  நான்காவது தூணாக ஜனங்களுடைய அறியாமை இருக்கிற வரையிலும், பத்திரிகைகள்  "கவர்" கலாசாரத்தின் வெளிப்பாடுகளாகத்தான் இருக்க முடியும். ஆந்திராவிலும், மகாராஷ்டிரா மாநிலங்களில் விலை கொடுத்துப் போடப்பட்ட செய்திகள்   இந்த வருடம் நடந்த தேர்தல் சமயங்களில் எல்லை மீறிப்போய் விட்டதாக ஹிந்து பத்திரிக்கை மிகவும்  வருத்தப் பட்டிருக்கிறது.

"The new shame is the extensive and brazen participation of not insignificant sections of the news media, notably large-circulation Indian language newspapers in two of India’s largest States, Maharashtra and Andhra Pradesh, in this genre of corruption -- which a politician speaking at a Hyderabad media seminar memorably characterised as a “Cash Transfer Scheme” from politicians to journalists. Sainath’s article exposes the phenomenon of “coverage packages” exploding across India’s most industrialised State during the recent Assembly election. Candidates paid newspapers different rates for well-differentiated and streamlined packages of news coverage. Those who could not or would not pay for the packages tended to be blacked out. The Andhra Pradesh Union of Working Journalists has, on the basis of a sample survey conducted in West Godavari district, estimated that newspapers across the State netted Rs. 350 crore to Rs. 400 crore through editorial coverage sold to candidates during the 2009 Lok Sabha and Assembly elections. Some candidates even recorded the expenditure incurred in purchasing editorial coverage in their official accounts submitted to the ECI. With some senior journalists drawing its attention to this new-fangled cash transfer scheme in Andhra Pradesh, the Press Council of India has constituted a two-member committee to inquire into the matter. What to do about such a shocking breach of readers’ trust (which is unlikely to be confined to Andhra Pradesh and Maharashtra) by the so-called Fourth Estate will form the subject of a follow-up editorial."

 

ஆந்திராவில்,2009  தேர்தலில், வேட்பாளர்களுக்கு சாதகமாக தலையங்கங்கள் எழுதுவதற்காக மட்டும், முன்னூற்றைம்பது கோடியில் இருந்து நானூறு கோடி ரூபாய்கள் வரை கைமாறியிருப்பதாக, ஆந்திர மாநில உழைக்கும் பத்திரிக்கையாளர் சங்கம் மேற்கு கோதாவரி மாவட்டத்தில் எடுத்த சாம்பிள் சர்வே சுட்டுவதாகச் சொல்லியிருக்கிறது.

வேடிக்கை என்னவென்றால், இந்த செலவினங்களைப் பகிரங்கமாகப் பல வேட்பாளர்கள் தங்கள் தேர்தல் செலவுக் கணக்குகளிலும் கான்பித்திருப்பதும், அதைக் குறித்து தேர்தல் ஆணையம் கொஞ்சம் கூட அலட்டிக் கொள்ளாமல் இருப்பதும்  தான்!

ஹிந்து நாளிதழில் இந்த மாதம் இருபத்தாறாம் தேதி வெளியான இன்னொரு கட்டுரையில், தேர்தல்களில் அதிக ஆளுமை செலுத்தும் ( அல்லது பயமுறுத்தும்) பணபலம் குறித்த தகவல்கள்  இன்னமும் கவலை கொள்ளச் செய்கின்றன.

"Your chances of winning an election to the Maharashtra Assembly, if you are worth over Rs.100 million, are 48 times greater than if you were worth just Rs.1 million or less. Far greater still, if that other person is worth only half-a-million rupees or less. Just six out of 288 MLAs in Maharashtra who won their seats declared assets of less than half-a-million rupees. Nor should challenges from garden variety multi-millionaires (those worth between Rs.1 million-10 million) worry you much. Your chances of winning are six times greater than theirs, says the National Election Watch (NEW)."
 

இப்போது சொல்லுங்கள் எது நாலாவது தூண்?

எண்டமூரி கதையில் வருகிற மாதிரி பணபலமும் அடியாள் பலமும் சேர்ந்து பயன்படுத்துகிற "ஜனங்களுடைய அறியாமை"?

அல்லது

ஏதோ எவரோ எப்போதோ சொல்லிவிட்டுப் போன வார்த்தைகளான
"பத்திரிகைகளே ஜனநாயகத்தின் நான்காவது தூண்!"?

எது சரி?