என்று மடியும் எங்கள் அடிமையின் மோகம்?

.
பிரிட்டிஷ்காரர்களுக்கும் சரி, அதன் கூட்டு நாடுகளான ஆஸ்திரேலியா, கனடா போன்ற நாடுகளுக்கும் சரி, இந்தியா என்றால் கொஞ்சம் இளப்பம் தான்!
 

இந்திய அரசின் இன்டலிஜென்ஸ் பீரோவில் பணியாற்றி ஓய்வுபெற்ற ஒரு அதிகாரி. கனாடாவில் வாழும் தன்னுடைய மகனுடன் சேர்ந்து இருப்பதற்காகத்  தற்காலிகக் குடியேற்றத்திற்கான விசாவிற்கு விண்ணப்பித்தார். கனடிய தூதரகம் ஒருமுறை அல்ல, இரண்டு முறை அவருடைய விண்ணப்பத்தை நிராகரித்தது. சொன்ன காரணம். "அவர் பணிபுரிந்த நிறுவனம், வன்முறையில் ஈடுபடுகிற ஒன்றாம்! கனடிய மக்களுடைய பாதுகாப்புக்குக் குந்தகம் விளைவிக்கக் கூடியதாம்."

இது ஏதோ ஒரு முறை நடந்த தற்செயலான தவறு மாதிரித் தெரியவில்லை. 

மூன்று ஒய்வு பெற்ற ராணுவ அதிகாரிகளுக்கும் விசா மறுக்கப் பட்டிருக்கிறது.  ஏ எஸ் பாஹியா என்பவருக்கும் அவரது மனைவிக்கும் விசா மறுக்கப் பட்டதற்குச் சொன்ன காரணம், அவர் ஜம்மு காஷ்மீரில் பணியாற்றியவராம்! இவருக்கும் இன்னும் இரண்டு பஞ்சாபி அதிகாரிகளுக்கு விசா மறுக்கப் பட்டதற்கு  சொல்லப் பட்ட காரணம், வேலையில் இருந்த தருணங்களில் மனித உரிமைகளை  மீறிச் செயல்பட்டிருப்பார்களாம்!

அதைவிட இந்திய எல்லைப் பாதுகாப்புப் படையை குறித்தான விமரிசனம்: 'ரொம்பவும் பேர்போன வன்முறை ஸ்தாபனமாம்!'  

செய்தியை இன்னும் கொஞ்சம் விரிவாகப் பார்க்க இங்கே!  

கனடிய ஹைகமிஷனுக்குக் கடும் கண்டனங்களை வெளியுறவுத் துறை அமைச்சர் எஸ் எம் கிருஷ்ணா தெரிவித்திருக்கிறார். கனடாவின் இந்தப் போக்கு ஏற்றுக் கொள்ள முடியாதது என்ற சொல்லிவிட்டு, பத்திரிகைகளில் இந்த விவகாரத்தைப் பெரிதாக ஊதிவிட வேண்டாமென்றும் கேட்டுக் கொண்டிருக்கிறார். இந்த அமைச்சர் இப்படி ஊடகங்களை வேண்டிக் கொள்வது இது முதல் முறை அல்ல.

கனடிய அரசோ, இந்தியாவில் கிளம்பியிருக்கும் இந்தப் பிரச்சினையை பற்றி எதுவுமே சொல்லாமல் மௌனம் சாதித்துக் கொண்டிருக்கிறது.

இந்திய அரசியல்வாதிகள் கண்டன அறிக்கைகள் விடுவார்கள், பத்திரிகைகளில் ஓரிரு  நாள் செய்தி வரும்!அப்புறம் இப்படி ஒரு விஷயம் நடந்தது என்பதையே மறந்து போய் விடுவார்கள் என்பதை நன்றாகத் தெரிந்து வைத்திருக்கிறார்களோ அல்லது இவர்களால் இதற்கு மேல் என்ன செய்து விட முடியும் என்ற திமிரோ எப்படிவேண்டுமானாலும் வைத்துக் கொள்ளுங்கள், கனடிய அரசு கள்ள மௌனம் சாதித்துக் கொண்டிருப்பது, இந்திய அரசை ஒரு பொருட்டாகவே அவர்கள் மதிக்கவில்லை என்பதைத் தெளிவாகவே சொல்கிறது!

உள்ளூரில் ரொம்பவே  சவடால் பேசும் ஐமு கூட்டணிக் குழப்பம் வெர்ஷன் இரண்டு சர்வதேச அரங்கில் எவ்வளவு பலவீனமானதாகப் பார்க்கப் படுகிறது என்பதற்கு இது ஒரு சாம்பிள்.  

இந்த விஷயம் அம்பலமானதில் இருந்தே மக்களுடைய கோபம் அதிகரித்து வருவதைப் பார்த்த பிறகுதான், உள்துறை, வெளித்துறை எல்லாம் சேர்ந்து கண்டனங்களைப் பதிவு செய்திருக்கின்றன. பதிலடி கொடுக்கவும் தயங்க மாட்டோம் என்று உள்துறை செயலர் ஜி கே பிள்ளை வீரமாகப் பேசியிருக்கிறார். பானா சீனாவுக்குத் தோதான செயலாளர் தான்!

முறையான, தெளிவான வெளியுறவுக் கொள்கை ஒன்றை நம்மால் விடுதலை அடைந்து அறுபத்து மூன்று ஆண்டுகளாகியும் உருவாக்கிக் கொள்ள முடியவில்லை என்பது  காங்கிரஸ் கட்சி இந்த நாட்டுக்கு ஏற்படுத்தி வைத்திருக்கிற சாபக் கேடு.

இந்திய அரசு கொஞ்சம் ரியாக்ட் செய்திருக்கிறது. ஆனால், தேசத்தின் தன்மானத்தைக் காப்பாற்றும் விதத்தில் இவை போதாது. 

இந்தியாவுடனான ராஜரீக உறவுகளில், எவ்வளவு அடாவடியாக மேற்கத்திய நாடுகள் நடந்துகொள்ளும் என்பது ஒரு புறம். வெளியுறவுத் துறை அமைச்சர், அல்லது அமைச்சகம் கையாலாகாத் தனத்தோடு செயல்பட்டுக் கொண்டிருப்பதையே இது மாதிரி, இந்தியா தொடர்ந்து அவமானப் படுத்தப் படுகிற நிகழ்வுகள் எடுத்துச் சொல்கிறது. 

இதுவே சீனாவாக இருந்திருந்தால் என்ன ஆகி இருக்கும் என்று சற்று யோசித்துப் பாருங்கள்! சீனப் பூச்சாண்டி ஒருபக்கம் இருந்தாலும், சீனாவிடமிருந்து நாம் கற்றுக் கொள்ள வேண்டிய விஷயங்கள் நிறைய இருக்கின்றன என்பதையும் இந்தப் பக்கங்களில் பார்த்திருக்கிறோம்!

சுதந்திரம் பெற்ற பிறகும் வெள்ளைத்துரைமாரிடம்  கை கட்டிப் பவ்யமாக நிற்கிற அசிங்கம், இந்தியாவின் முதல் பிரதமரிடமிருந்தே ஆரம்பித்தது.

நல்ல எண்ணங்கள் என்ற படிக்கட்டுக்களின் மீது ஏறியே நரகத்துக்கும் போகலாம் என்று தயிர்வடையை ஆசையாகச் சாப்பிட்டுக் கொண்டே தோழர் வரதராஜன் சொல்கிற ஒரு ஆங்கில மேற்கோளை இந்தப் பதிவுகளின் பலபக்கங்களில் பார்த்திருக்கிறோம். 

நல்லது என்று நினைத்துக் கொண்டு நேரு ஆரம்பித்து வைத்த நிறைய விஷயங்கள், குறிப்பாக வெளியுறவுக் கொள்கை, இந்த நாட்டைத் தொடர்ந்து நரகத்துக்கே கொண்டுபோனதை, காங்கிரஸ் வாரிசு அரசியல் அந்தத் திருப்பணியை இன்னமும் அதிதீவீரமாகச் செய்து கொண்டிருப்பதை இந்தப் பக்கங்களில் பார்த்திருக்கிறோம்!

  இந்த மிதப்புத் தானே ஆளைக் கவிழ்த்தது! 

இந்த நாட்டையும் கெடுத்தது!

நேருவின் நல்ல எண்ணங்களின் மீதோ, அவர் இந்த நாட்டை நேசித்ததிலோ எவருக்கும் எந்தவிதமான சந்தேகமும் இருந்ததில்லை. அப்படி ஒரு குற்றச்சாட்டு, விமரிசனத்தை வைத்து இந்தப் பதிவு எழுதப் படவில்லை.

ஆனால் மனிதன் செய்த எதுவுமே இந்த நாட்டுக்கு உபயோகமாக இருந்ததில்லை என்பது ஒருபுறம். இந்தத் தனிமனிதரின் பலவீனம், புகழின் மீதான ஆசை, இந்த நாடு இன்றைக்குச் சந்தித்துக் கொண்டிருக்கும் உபத்திரவங்கள் அத்தனைக்கும் காரணமாக இருந்ததை மறந்துவிட முடியுமா?

"இந்தியா தான் இந்திரா! இந்திரா தான் இந்தியா!

இப்படிக் கூவியே அப்புறம் காணாமல் போன ஒரு கிறுக்கு மாய்க்கானைப் பற்றி இங்கே பார்த்திருக்கிறோம், நினைவிருக்கிறதா?

என்று மடியும் எங்கள் அடிமையின் மோகம்?

பாரதியின் ஆதங்கம் இப்படிக் கவிதை வரிகளில்  வெடித்தது நினைவு வருகிறதா?

பதிவை வலையேற்றம் செய்தபிறகு தான் நினைவு வந்தது. இன்று நேரு மறைந்த நாற்பத்தாறாவது ஆண்டு!

இந்த விஷயம் தொடர்பாக திரு டோண்டு ராகவனும் ஒரு பதிவை எழுதியிருக்கிறார். அங்கே பின்னூட்டங்களில், இந்தியா அசிங்கப்பட்டதற்காக சந்தோஷப்பட்டு  சிலர் எழுதியிருந்ததையும் பார்த்தேன்.

தமிழன் என்றொரு இனமுண்டு - தனியே
அவர்க்கொரு குணமுண்டு

என்ற நாமக்கல் கவிஞரின் கவிதை வரிகளை வேறு விதமாக நிரூபணம் செய்கிற போக்கை என்னவென்று சொல்வது?